Æskan - 01.05.1971, Síða 6

Úr garði Bjarna Sæmundssonar i ÞingholtS'
stræti í Reykjavík. Myndin tekin um 1932. á
myndinni eru dr. Bjarni Sæmundsson og na'
granni hans Þorsteinn Gíslason ritstjóri.
arins ásamt mörgum reyniviðum og stórum hlyn. En öll þessi tré
fórust, þegar hús brann á næstu lóð. Ennfremur voru tvö tré
sunnan við húsið á Laufásvegi 5, álmur og hlynur, en þeim var
plantað árið 1888, þegar Þorvaldur Thoroddsen bjó í húsinu. Þessi
tré standa enn og þykja ekki lengur neitt áberandi í samanburði
við önnur tré í bænum, enda bæði nokkuð kræklótt og bogin.
Sunnan við Alþingishúsið var all stór garður, sem Tryggvi Gunn-
arsson kom á fót, en hann var ávallt harðlæstur öllum almenningi.
Hér eru þá upp taldir þeir garðar, sem umtalsverðir voru í allri
Reykjavík um það leyti, sem ég var að komast á legg, að undan-
skilinni gróðrarstöðinni við Laufásveginn.
☆ ☆
Schierbeck landlæknir réð ungan mann í þjónustu sína til þess
að vinna í garði sinum. Hann hét Einar Helgason, og lærði hann
siðan garðyrkju í Danmörku. Þegar hann kom til landsins aftur
var komið á fót gróðrarstöð á vegum Búnaðarfélags íslands og
annaðist Einar Helgason hana um mörg ár. Gróðrarstöð þessi er
nú að mestu horfin undir Hringbrautina þar sem hún mætir Lauf-
ásveginum.
Einar Helgason var óþreytandi við að kenna mönnum að rækta
garða sína og planta trjám, en Reykvíkingar voru þá svo svefn-
•þungir og seinlátir, að það tók Einar og samstarfsmenn hans
mörg ár að vekja þá til umhugsunar og verka. Einar var orðinn
roskinn maður, þegar loks kom að því, að menn og konur bæjar-
ins fóru að prýða umhverfi húsa sinna með fallegum trjám °9 v
hirtum görðum. kt
Það var ekki fyrr en um 1930 að menrl sneru sér að tr|ar ^
en þá urðu lika skjót umskipti til hins betra. Eftir þvi, sem árin ^
fluttust fleiri og harðgerari trjátegundir til landsins en áður’ ^
við það urðu garðarnir fallegri en fyrr, meðan hér var varla
öðru en birki og reynivið.
☆
☆
Af þessu má sjá, að trjáræktin í Reykjavik er ekki ýkja 9ö^kj
Maður einn, sem fór af landi brott rétt eftir 1920 og kom
heim fyrr en eftir 40 ár, var spurður að því, hvað honum
merkilegast við heimkomuna. Svaraði hann því til, að sig
þaett'
frefð'
ivík-
furðað mest á því, að það væri hægt að rækta tré í ReykjaV ^
Um marga tugi ára var Reykjavík langt á eftir Akurey^^
Seyðisfirði hvað alla ræktun snerti. Astæðan var fyrst og
ssff
sú, að þar höfðu búið Danir og Norðmenn um langan aldur,
stunduðu garðrækt og kenndu hana heimamönnum, en Þvl g
ekki tii að dreifa í Reykjavík fyrr en Schierbeck kom. &zta ,rtg
á Akureyri mun hafa verið gróðursett af Lever kaupmanm
1797, og á milli 1820 og 1830 voru islendingar farnir að P
trjám fyrir norðan. _
Reykvíkingar voru allt að 50 árum á eftir Akureyringum 1 ^ j
rækt um langt skeið. Nú standa þeir næstum jafnfætis Þeirrl, g
næstu grein skulum við athuga, hvaða tegundir trjáa vaxa
meðal okkar.
6