Æskan - 01.05.1971, Blaðsíða 13

°9 ég taldi einnig, að sál ykkar og líkami væri mín
ei9n- En nú veit ég betur. Hafi dagarnir verið langir
harðstjórnin óbærileg, þá vil ég nú bæta fyrir það.
3 járnsmiðinn og segið honum að sverfa í sund-
r hlekki ykkar, og þeir ykkar, sem vilja vera hér
afram,
verða hér sem frjálsir menn, og þeir, sem vilja
ganga héðan frjálsir. Allir munuð þið fá lausnar-
sem ég innsigla með innsiglishring mínum, og
fara,
bréf,
^ar með eruð þið allir, sem áður voruð þrælar, frjálsir
6nn- Ég gef ykkur frelsi.“
J9kob blindi hraðaði sér að borgarhliðunum. Turn-
^ul<kurnar voru þagnaðar. Hinn ókunni hafði farið út
j111 hliðin og var nú aftur einn á ferð úti í eyðimörk-
eftj' ^lagbrandarnir féllu í, og blindi maðurinn stóð
r ' hogagöngum hliðsins.
göt^^3’ Jal<0h’ nð hefur Þú fylgzt með honum um
Urr>ar, en samt ertu ennþá blindur," sagði einn
aröenna.
^,’’Það eru aðeins augu mín, sem eru blind, en hugur
k;'nn hefur fengið nýja sjón og sér meira og skilur en
p'ð allir.“
Q ”þú hefðir nú átt að biðja hann um kraftaverk eins
s ,^au> sem sagt er að hann geri í Galíleu. Ef við
t>etU,Tl’ ^u hef®'r fen9'® sjónina, þá mundum við
r tfúa þeim sögum, sem ganga af honurn." •
bll” 9 fylgdist með honum og heyrði allt,“ sagði Jakob
st ecJi’ >>og þó að ég sé blindur, hef ég á þessari
Se sfund skynjað og skilið miklu meira en þið,
hafig sjónina."
au” Vað þykist þú svo sem hafa séð með þínum tómu
9natóttum,“ sagði einn varðanna glottandi.
stag ® heyrði allt,“ sagði blindi maðurinn, ,,og alls
g þ ar> Þar sem hann fór um, flýði hið illa. Tólf sinnum
ig.essari stuttu stund breytti návist hans mannlegum
stUrn.“
”^VaÖa löstum?“ spurðu þeir.
,,Ég veit það var tólf sinnum, því ég taldi það.“
„Nefndu þá þessar tólf syndir."
„Ég skal nefna þær í þeirri röð, sem ég heyrði þær
í kvöld: Hégómagirnd, öfundsýki, freisting, leti,
drykkjuskapur og ágirnd."
,,Já, en þetta eru bara sex,“ sagði einn varðanna,
er gamli maðurinn hafði sagt þeim nánar frá atvikum.
„Þá skal ég halda áfram. Það var reiði, grimmd, svik
og lýgi. Þá vantar 2 syndir, og þessum síðustu tveim-
ur munuð þið eiga erfitt með að trúa. En ég heyrði
sjálfur hljóminn af gullpeningnum, þegar hann féll á
borðið og þjófurinn skilaði honum aftur til eigandans.
Að síðustu heyrði ég höfðingja einn gefa þrælum sín-
um frelsi og binda þar með endi á harðstjórn sína
og miskunnarleysi. Harðstjórn og grimmd er ein af
verstu syndum, sem til eru. Með þessum tveimur síð-
ustu löstum verða þetta tólf atvik í allt.“
Varðmennirnir hlustuðu, en loks sagði einn þeirra:
„Sagði spámaðurinn ekkert?“
„Nei, ekki orð, hann gekk bara þögull fram hjá, og
ég held ekki, að neinn hafi gefið honum neitt sérstak-
an gaum. En alls staðar þar sem hann fór vék það
illa á braut.“
„Ég trúi nú ekki öllu, sem þú ert að segja, gamli
minn,“ varð einum varðanna að orði.
„Ég hef ekki beðið þig um það,“ sagði blindinginn
um leið og hann laut niður og þreifaði fyrir sér á
jörðinni. Leitandi hendur hans fundu betliskálina, sem
hann hafði skilið eftir, er hann fór á eftir hinum
ókunna.
„Hérna, hafið þetta!“ hrópaði hann um leið og
hann fleygði hinum fáu koparskildingum úr skálinni
í átt til hermannanna. „Ég er ríkari en þið allir til sam-
ans, og þótt ég sé blindur, hef ég öðlazt meiri sjón
en þið nokkurn tíma getið skilið.“
Þýtt og endursagt. L. M.
13