Æskan - 01.12.1973, Qupperneq 21

Kóróna drottningarinnar
— Og hvað svo, mamma?
— Svo opnaðist salurinn og tyrir gafll sátu konungurinn
og drottningin, en hirðin út frá til hliðar. Konungur og
drottning báru bæði gylltar kórónur á höfði. Tvelr lögreglu-
þjónar komu inn með lítinn dreng á milli sin, sem var fá-
tæklega til fara. Hann leit flóttalega I kringum sig, en augna-
ráðið staðnæmdist við hinar geislandi kórónur konungs-
hjónanna.
— Yðar hátlgn! Okkur hefur verlð skipað að leiða þenn-
an dreng fyrir yður. Hann er ákærður fyrir hnupl.
— Hvað hefur hann tekið ófrjálsri hendi? spurði kon-
ungur.
— Hann fannst úti I skógi, og þar hafði hann tlnt mikið
af eplum af trjánum I kringum sumarhöll yðar hátignar.
— Af hverju var hann úti I skógi?
— Hann villtist þangað og hefur reikað þar um ( tvo
daga.
Nú lelt drottningin til konungslns og sagði:
— Hann hefur þá verið þreyttur og svangur.
Drengurinn leit upp og starði á drottninguna. Var hún
að taka máistað hans?
— Leiðið drenginn fram I eldhús til ráðskonunnar og
segið hennl að gefa honum að borða. Hann verður ekki
sakfelldur fyrir eplatökuna. Við eigum næg epli annars
staðar.
Heyrði hann rétt? Var konungurinn svona sanngjarn og
mlskunnsamur?
Lögregluþjónarnlr kvöddu og ieiddu drenginn út úr saln-
um.
— Þar með lýkur þessu ævintýrl, Laufey mln.
Frú Ólöf héit svo áfram að sauma.
Sfðar þennan sama dag fór Laufey litla prúðbúin I nýju,
rauðu kápunnl sinni með mömmu slnni upp ( Lystigarð.
Pabbi var við vinnu sína utanbæjar, og bróðir hennar var
I sumarvist I sveit. Þær fóru ásamt mörgu fleira fólkl til
að taka á mótl Margréti 2. Danadrottningu og manni henn-
ar, en þau voru hér I heimsókn. Laufey hafði aldrel séð eins
mikinn fólksfjölda og var nú I Lystigarðinum.
Laufey hlustaði með ánægju á hljómsveitlna, þar sem
hún lék hvert lagið eftir annað. Og þegar hún lék þjóð-
aönginn, þá tóku allir ofan sem einn maður.
Þarna stóðu drottningin og maður hennar til annarrar
handar og Islenzku forsetahjónin til hinnar. Laufey starði
hugsandi á þetta fólk, en sagði ekkert. Svo fluttu einhver
•naður og drottningln ræður. Var þetta drottnlngin? Og nú
brá svo við, að Laufey skildi ekkert af þvl, sem þau sögðu.
Fólkið klappaði fyrlr ræðunum, og svo var þessari hátlð-
!egu athöfn lokið. Fólkið þyrptist aftur út úr garðlnum, og
þíBr mæðgur fóru heim til sln.
Þegar þær komu heim, spurði Laufey og var mlkið nlðrl
fyrir:
— Hvers vegna var drottningln ekki með kórónuna,
mamma?
— Hún gengur ekkl með hana úti og hefur hana aðeins
stundum, svaraði mamma hennar.
— Ég var búin að hlakka svo mikið til að sjá kórónuna,
en svo hafði hún bara hatt, eins og allar hinar konumar,
sagði Laufey litla vonsvikin.
— En fannst þér drottningin ekkl glaðleg og falleg I
framkomu?
— Jú, hún var það. En mlg langar til að heimsækja
hana I höllinni og sjá kórónuna hennar. Litll drengurinn I
ævintýrinu, sem þú sagðir mér, sá konungshjónin með
kórónur. Á hún ekki börn?
— Hún á tvo drengi, sem kallast prinsar. Þeir eru dálftið
eldri en þú.
— Leika þeir sér við önnur börn?
— Já, þelr leika sér vlst stundum við börnln úr ná-
grenninu við höllina.
— Eru prinsarnir flnir?
— Það eru þeir vlst, og svo eru barnfóstrur, sem gæta
þelrra.
— Heyrðu mamma, ég skildi ekkert af þvl, sem drottn-
ingin sagði. Hvernig stendur á þvl?
— Það skal ég segja þér, góða mfn. Drottningln talaði
dönsku. Þess vegna skildir þú hana ekki.
— Hvers vegna talaði hún ekki Islenzku?
— Hún kann hana ekki. Hún talaði sitt móðurmál.
— Kann hún ekki Islenzku? Ég hélt, að drottnlngin
kynni allt. Hvað er móðurmál, mamma?
— Það er það mál, sem börnin læra að tala af mæðrum
slnum. Þú hefur lært islenzku af mér, þess vegna kanntu
fslenzku en ekki dönsku.
Þetta varð Laufeyju mikið umhugsunarefnl. En mestu
vonbrigðl hennar voru þó, að fá ekki að sjá kórónu drottn-
ingarinnar.
Laufey litla fór svo út á lóðina að leika sér og hélt áfram
að hugsa um mannfjöldann I Lystigarðinum og útlendu
gestina. Eiríkur Sigurðsson.