Æskan - 01.12.1973, Qupperneq 45

'nemma morgun einn sá Mikki Mús vin sinn Klunna
ganga fram hjá húsi, slnu. „Heyrðu, Klunni!"
hrópaði Mikki, sem hafði nýopnað glugga, „hvert ertu að
fara? Komdu inn fyrir og fáðu þér kaffibolla."
„Ég er að fara i vinnuna," svaraði Klunni stoltur. „Sjáðu,
hér er nestið mitt! Ég hef engan tima, ég þarf að vera
mættur i verksmiðjunni klukkan hálfátta."
„Komdu þá til mín i kvöld og segðu mér frá fyrsta vinnu-
degi þínum," sagði Mikkl Mús.
En þegar klukkan niu hringdi dyrabjallan, og Mikki fór
til dyra. Þar stóð Klunni og ieit út fyrir að vera reiður.
„Ég er móðgaður," sagði hann. „Þeir sögðu, að ég væri
rekinn, en þá sagði ég: Þið getið ekki rekið mig, vegna
þess að ég vil alis ekki vera lengur í þessari ógeðslegu
verksmiðju. Og svo fór ég!“
„Hvað var að?“ spurði Mikki Mús.
„Jú, verkstjórinn sagði, að ég ætti að smyrja nokkra
vélarhluta, þannig að ég fór út og keypti eltt kíió af smjöri,
og borgaði það meira að segja. Þegar ég var búinn að
smyrja því á, sagði hann, að ég væri asni. Og ég iæt slíkt
ekki viðgangast! Heldur þú, að ég sé asnl, Mikki?“
Mikki hóstaði gætilega. „Hver hefur sinn hátt á að gera
eitthvað," sagði hann með dipiómatasvlp.
„Það finnst mér líka,“ sagði Klunnl. „En nú ætla ég að
sýna honum, að ég er enginn asni. Viltu fara með mig til
hins fræga prófessors Skallagrims? Verkstjórinn sagði, að
ég ætti að láta rannsaka á mér hausinn, og ef fyndíst eitt
gramm af gáfum ... eða einhverju öðru, þá mundi ég fá
árslaun. Það eru auðveldlega græddir peningar!"
Mikki Mús reyndi að telja Klunna af þvi að láta rannsaka
sig, en það var ómögulegt. Eftir að hafa pantað tima i
gegnum síma, mættu Klunni og Mikki Mús hjá prófessor
Skallagrími. — Prófessorinn bað Klunna að fá sér sætl.
„Mjög athyglisvert," sagði hann eftir að hafa skoðað
Kiunna frá öllum hliðum. „Regluleg steinaldargerð!"
„Ég held nú að ég sé á milli þritugs og fimmtugs," sagðl
Kiunnl.
„Það var englnn að spyrja um aldur yðar,“ sagði pró-
fessorinn. „Jæja, þá byrjum við. Segjum, að vinur yðar,
Mikkl Mús, gæti hlaupið hraðar en ég, og að ég gæti
hlaupið hraðar en þér, hver okkar hlypi þá hægast?"
„Ég get hiaupið hraðar en þið, vegna þess að ég hef
svo langa fætur,“ svaraði Klunni eftir fáeinar mínútur.
Hann leit hreykinn á Mikka Mús.
„Hmm,“ sagði prófessorinn. „Geturðu endurtekið þessar
þrjár tölur: 3, 6, 2?“
„1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10,“ sagði Klunni. „Veldu bara
sjálfur, og átt samt nokkrar eftir.“
Prófessor Skallagrímur skrifaði svörin upp á pappirsmiða.
„Nú tökum við eina mjög auðvelda spurningu," sagði hann.
„í þá setningu, sem ég gef yður núna, vantar eitt orð: Eg
geng með .... á höfðinu. Hvaða orð vantar hér í setning-
una?"
„Þetta var auðvelt," sagði Klunni og hló. „Þér hafið alls
ekki neitt á höfðinu, ekki einu sinni hár!“
Prófessorinn skrifaði þetta svar einnig á pappirinn. „Þá
reynum við aftur. Getið þér sett visifingur á nefið?"
„Það get ég vel,“ sagði Klunnl, „en ég vil það bara ekki.
Ég er svo vel upp alinn, að ég bora ekki í nefið á mér, og
ég vil ekki, að neinn haldi að ég bori ( nefið!"
Prófessorinn andvarpaði. „Hvernig er grænn hundraðkall
á lltinn?"
„Ha, ha, ha, nú verðið þér hissa. Ég er nefnilega lit-
blindur, skal ég segja yður. Þess vegna er það ekki mér að
kenna, að ég get ekki sagt yður, hvernig grænn hundrað-
kall er á litinn."
„Hver málaði Næturvökuna eftir Rembrant?” spurði pró-
fessorinn.
„Það var ekki ég, sem gerði það,“ svaraðl Klunni. „Ef
einhver ætlar að fara að kenna mér um það, þá skal hann
eiga mig á fæti!“
Prófessor Skallagrímur leit uppgjafaraugum á Mikka Mús.
„Ég held, að við höfum fengið nóg til þess að dæma um
vitsmuni hans,“ sagði hann, „en við getum auðveldlega bætt
einni lokaspurningu við. Hvort er bragðbetra, appelsína eða
bensín?"
„Ég hef aldrei bragðað bensfn," svaraði Kiunnl, „en
hvernig væri, að við reyndum hvort er bragðbetra — báðir
tveir?"
Prófessor Skallagrímur reis á fætur.
„Ég sendi skýrsluna í fyrramálið," sagði hann. „Viðtalið
kostar tvö hundruð og fimmtíu krónur."
„Skelfing var það nú dýrt,“ sagði Klunni, þegar þeir
gengu heim á leið, „en það skiptir svo sem engu. Ég verð
forríkur, þegar ég fæ skýrsluna, sem prófessorinn lofaði mér.
Framhald á bis. 28.
mmmmmmmmmma^mi^mm
43