Æskan - 01.12.1973, Qupperneq 58

^ TARZAN apabróóir ^
Apinn verður
villimaður
Hávaðinn af bardaga þeirra við Núma hafði lokkað
heilan hóp af villimönnum út úr þorpinu. Og augnabliki
eftir dauða ljónsins voru þeir Tarzan umkringdir af
svörtum hermönnum, sem veifuðu öllum öngum og mös-
uðu — hver spurningin rak aðra, svo að engri var hægt
að svara. Nú komu konurnar með börnin, áköf og for-
vitin, og er þau sáu Tarzan, fjölgaði spurningunum um
allan helming. Loksins gat hinn nýi vinur Tarzans látið
til sín heyra, og þegar hann lauk máli sínu, kepptust
allir, bæði karlar og konur við að sýna virðingu sína
þessari ókunnu veru, er hafði bjargað félaga þeirra og
barizt í návígi við Núma liinn ógurlega.
Loksins fylgdu þeir honum til þorpsins og færðu honum
fugla, geitur og soðinn mat að gjöf. Þegar liann benti á
vopn þeirra, skunduðu hermennirnir eftir spjótum, skjöld-
um, örvum og bogum. Kunningi hans gaf lionum hnífinn,
er liann hafði unnið á ljóninu með. Ekkert var það i öllu
þorpinu, er hann hefði ekki fengið, hefði hann óskað
eftir því.
Þetta var þó léttara en morð og gripdeildir til þess að
fullnægja þörfum sínum. Það hafði minnstu munað, að
hann dræpi þennan mann, sem liann hafði aldrei áður séð,
og nú gerði allt, sem efni hans leyfðu til þess að votta
vináttu og góðvild þeim, sem nær því var orðinn bana-
maður hans. Tarzan apabróðir fyrirvarð sig. Framvegis
ætlaði hann að minnsta kosti að bíða, unz hann vissi,
hvort menn ættu það skilið að vera drepnir. Honum
datt Rokoff í hug. Hann óskaði þess, að hann hefði
Rússann í einrúmi einhvers staðar í hálfrökkri frum-
skógarins. Þar var maður, sem verðskuldaði dauðann.
Og hefði hann séð Rokoff á þessu sama augnabliki, þar
sem hann neytti allra bragða til þess að koma sér 1
mjúkinn hjá hinni fögru ungfrú Strong, hefði hann enn
þá heitar óskað þess að mega úthluta honum þeim örlög-
um, sem hann átti skilin.
Dansveizla mikil var Tarzan búin fyrsta kvöldið, sem
hann var hjá villimönnunum. Nóg var að borða, því að
hermennirnir höfðu veitt antilópur og zebradýr, og af
drykkjarföngum var gnægð — heimagert létt öl. Þegar
hermennirnir dönsuðu í bjarmanum af bálinu, furðaði
Tarzan sig á því, hve vöxtur þeirra var reglulegur og
andlitsdrættirnir fastir. Flata nefið og þykku varirnar á
hreinum vesturstrandarnegrum Voru alveg horfnar. í stað
þess voru andlit karlmannanna gáfuleg og svipmikil og
andlit kvennanna oft aðlaðandi.
Apamaðurinn tók eftir því í fyrsta sinn meðan á dans-
inum stóð, að bæði karlar og konur báru gullskraut —
einkum armhringa og öklahringa gilda mjög og að því
er virtist steypta úr þessum góðmálmi. Þegar hann gaf í
skyn, að hann vildi skoða einn þeirra, tók eigandinn hann
af sér og gaf til kynna með merkjum, að hann gæfi hon-
um gripinn. Tarzan sá brátt, að hringurinn var úr hreinu
gulli. Hann furðaði sig mjög á þessu, því að þetta var í
fyrsta sinn, sem hann hafði séð Afríkusvertingja með gull-
skraut. Hann reyndi að spyrja þá, hvaðan málmurinn
væri kominn, en þeir skildu liann ekki.
Þegar dansinum var lokið, gaf Tarzan til kynna, að
hann færi frá þeim, en þeir nærri því grátbáðu hann
um að þiggja gistingu í rúmgóðum kofa, sem höfðinginn
lét honum einum í té. Hann reyndi að gera þeim skiljan-
legt, að hann kæmi aftur með morgninum, en þeir skildu
56