Æskan - 01.02.1974, Side 9

itt af því, sem mér er minnisstætt frá árinu sem leið, er
mjög ánægjuleg ferð til Svíþjóðar. Þar tók ég þátt í.
pin9i, sem haldið var í Uppsölum fyrir stjórnendur barnatíma við
n°rrænar útvarpsstöðvar. Þetta voru fagrir vordagar. Svíþjóð
e' 'aði mig — bæði landið og fólkið. Þingið var I senn skemmti-
e9t og lærdómsríkt. Og ætla ég einhvern tima seinna að segja
y kUr frá því, þótt ég geri það ekki að sinni. Þátttakendur voru
r sérlega etskulegir, og nefni ég þetta þing nú vegna þess,
finnsku stjórnendurnir sögðu mér, að í barnatímum finnska
11 arpsins væri nýlokið flutningi 6 þátta um ísland. Þetta hefðu
Verið sérstaklega góðir þættir, sem Hrafn Hallgrímsson arkitekt,
e'9inkona hans og dóttir, hefðu séð um.
f'fú vill svo til, að ég hitti dótturina hér í Útvarpinu um daginn.
n var í jólafríi, og e. t. v. hafið þið heyrt hana syngja í barna-
msnum hans Eiríks Stefánssonar 10. janúar s.l. Hún heitir Gyða
Kristi
ln Hrafnsdóttir og er 11 ára.
Kfistín Hrafnsdóttir. Myndin er tekin í vatnl vi8 sumar-
! ata hennar í Finnlandi.
Gyða er fædd f Helsingfors, höfuðborg Finnlands, og kann þrjú
tungumál: sænsku, finnsku og íslenzku. Hún hefur oft komið hingað
heim, dvalizt hjá afa sínum og ömmu og þá fengið góða æfingu
í íslenzkunni.
— Fyrst fannst mér hún hljóma eins og burrrrrrrrrr.... en
svo fór ég að heyra orðin! Ég var að kenna vinkonum mínum hér
sænsku og lét þær taka próf. Þær stóðu sig bara vel, sagði Gyða.
Við spjöllum svo um hitt og þetta, og Gyða segir: — Mér
finnst ieiðinlegt að fara að hátta. Ég vildi helzt alltaf fá að vaka.
Ég segi henni, að mér þyki ákaflega gaman að sofa. Og þá
segir Gyða: — Ég man eftir einum jólum, þegar ég var lítil. Þá
mátti ég vaka eins lengi og ég vildi, og hlakkaði svo til að þurfa
ekkert að hátta, en þegar klukkan var farin að ganga tvö, spurði
ég mömmu og pabba: — Má ég ekki fara að sofa bráðum?
Svo kannski er alls ekkert leiðinlegt að þurfa að hátta snemma
á kvöldin! Þá er maður líka áreiðanlega I betra skapi daginn
eftir, en þegar maður er syfjaður. Og hver vill vera geðvondur og
leiðinlegur?
Gyðu þykir ákaflega gaman að fljúga, og hún segir: — Eitt
af því skemmtilegasta er að koma til íslands með flugvél, — og
líka til Finnlands, flýtir hún sér að bæta við. Hún hefur tvisvar
komið hingað ein, og síðast fékk hún að fara fram I til flugstjór-
anna og sjá allt þar.
Gyða hefur átt heima í Svíþjóð í vetur og kann ágætlega við
sig þar, en hún segist sakna afa og leikfélaga sinna I Finnlandi
— og svo afa og ömmu á íslandi.
Hún segir: — I fyrrasumar var ég hér og fór á hverjum degi
f Sundlaug Vesturbæjar. Svo var ég fimm daga austur ( Árnes-
sýslu og fór á hestbak. Það var sko gaman! Mig langar svo aftur
á hestbak!
Já, það er margt, sem er skemmtilegt. T. d. finnst Gyðu gaman
að sjá spennandi kvikmyndir og teiknimyndir. Myndin um Helen
Keller, sem hún sá í sjónvarpinu, fannst henni góð.
— Það, sem mér finnst alls staðar leiðinlegasti tíminn I sjón-
varpinu, er fréttatíminn, segir Gyða. — Alltaf það sama!
Og þegar ég mótmæli, hlær hún bara.
Nú berst talið að skólanum, og þá kemur í Ijós, að teikning,
reikningur og leikfimi eru uppáhalds námsgreinar hennar.
Gyða Kristín er ung söngkona, sem sungið hefur bæði í finnska
útvarpið og sjónvarpið. T. d. kom hún fram í spurningaþætti, sem
Sjónvarpið í Helsingfors hafði fyrir börn. Hún söng lag, sem ég
sendi ykkur einu sinni hér í ÆSKUNNI, „Búkolla mín“ við Ijóð
Halldórs Laxness, og mamma hennar lék með á píanó. Spurt
var á hvaða máli væri sungið, og það skemmtilega var, að börnin
gátu svarað rétt.
Um leið og ég þakka Gyðu kærlega og kveð hana, get ég ekki
látið hjá líða að spyrja hana, hvaða hana langi til að verða, þegar
hún er orðin stór.
— Ég veit að minnsta kosti um tvennt, svarar hún, — mig
langar til að verða fóstra. Mér þykir gaman að föndra og vera
með litlum krökkum. En mest langar mig til að verða arkitekt.
Ég vona, að sú ósk rætist. Og einnig vona ég, að Gyða Kristín
haldi áfram að syngja. Svo óska ég henni alls hins bezta.
Kærar kveðjur
INGIBJÖRG.
mtmmtm
7