Æskan - 01.02.1974, Qupperneq 17

Tarzan sneri nú athygli sinni að föngunum, en Jfcir
v°ru allir hlekkjaðir saman á eina festi, þannig að hespa
Var uni háls hvers einstaks. Þessar hespur gat Tarzan ekki
°pnað í flýti, og því benti hann föngunum að fylgja sér
ut 1 gegnum hliðið. Um leið og flokkurinn, sem var
aNfjölmennur, fór út, greip Tarzan byssuna og skot-
hylkjabeltið af hinum dauða varðmanni og setti það á
S1g- Hann fór með hópinn hljóðlega í öfuga átt við það,
sem ræningjarnir höfðu farið, og brátt var hann kominn
me® hópinn til félaga sinna inni í þykkni frumskógar-
ins.
Komið var fram yfir miðnætti, þegar Tarzan ásamt
lest sinni nálgaðist staðinn, þar sem fílarnir höfðu verið
ielldir. Löngu áður en þangað var komið vísuðu leiðina
eidarnir, sem svertingjarnir höfðu kveikt.
hegar hópurinn nálgaðist, kallaði Tarzan til þess að
gefa til kynna, að vinir væru í nánd. Það urðu heldur en
ekki fagnaðarfundir, þegar þeir, sem fyrir voru, sáu hverjir
°mu. Allir höfðu verið taldir af og Tarzan líka. Svert-
lugjarnir vildu nú slá upp veizlu með fílakjöti, en Tarzan
r;,ðlagði þeim að taka strax á sig náðir, svo að þeir yrðu
starfshæfir næsta morgun.
Snemma daginn eftir sagði Tarzan hinum svörtu fé-
Som sínum frá hernaðaráætlun sinni og hvernig haga
yidi árásinni á ræningjana. Féllust þeir svörtu alveg á
u ráð. Fyrst voru konur og börn send suður á bóginn
Undir eftirliti nokkurra aldraðra hermanna og unglinga.
eim var sagt að reisa þar bráðabirgðakofa og skíðgarð
Ur Þyrnum í kring og bíða þess, að meginflokkurinn kæmi
ahur eftir óákveðinn tíma.
Tveimur stundum eftir dögun umkringdi strjáll hring-
'Oanna svertingjaþorpið. Við og við var maður sendur
uPp í tré, þaðan sem vel sást yfir skíðgarðinn. Allt í einu
, Trabi innan garðsins, skotinn til bana með ör. Ekkert
lÖ!
hró;
'P hafði heyrzt, enginn hávaði, er venjulega fylgir árás
hhmannanna. Þetta var aðeins þögull sendiboði dauðans,
er kom út úr þöglum og ógnandi skóginum.
Arabarnir og hinir svörtu burðarmenn þeirra komust
lur
hef]
uPpnám við þetta. Þeir hlupu út að hliðinu til þess að
Ua sín á óvinunum, en þá uppgötvuðu þeir, að þeir
u u ekki hugmynd um í hvaða átt þeir áttu að halda.
eðan þejr srágu þarna við hliðið og rifust um þetta,
einn Arabinn mitt á meðal þeirra. Ör stóð f hjarta
, ^arzan hafði sent beztu bogmennina úr flokknum upp
trén á víð og dreif með skipun um að hreyfa sig aldrei,
fal^3^ <,JVlnirnir sneru að þeim. Þegar einhver þeirra skauí,
1 hann sig vandlega að því búnu og skaut svo ekki aftur
Cn var> enginn óvinur horfði í átt til hans.
1Svar sinnum hlupu Arabarnir yfir rjóðrið í þá átt, sem
Hún Tína apynja er allra bezta bamfóstra, og
ekki er Óli litli vitund hræddur við hana, þótt
hún líkist lítið mömmu hans.
þeir héldu örvarnar koma úr, en ætíð varð þá einhver
þeirra fyrir skoti, sem kom úr gagnstæðri átt. Þeir sneru
þá við og skutu í þá átt. Loksins lögðu þeir af stað til
þess að leita í skóginum, en blökkumennirnir hopuðu
undan þeim, svo að ræningjarnir sáu aldrei neinn óvin.
En fyrir ofan þá faldist ógurleg vera f laufi trjánna.
Það var Tarzan apabróðir, sem hékk yfir þeim eins og
dauðinn sjálfur. Skyndilega féll einn af burðarmönnun-
úm fyrir framan félaga sína. Enginn sá, hvernig eða
hvaðan dauðinn kom, og hann kom svo snögglega að
þeir, sem á eftir voru, hrösuðu um skrokk félaga sfns —
ör stóð í hjarta hans.
Ekki þarf lengi að ganga á öðru eins og þessu til þess
að skjóta hverjum sem er skelk í bringu. Ef einhver fór
á undan, mátti hann búast við ör í skrokkinn. Drægist
einhver aftur úr, sást hann ekki lifandi framar. Og það
sem verst var af öllu: óvinirnir komu aldrei í skotmál,
sáust aldrei.
Ræningjarnir sneru því fljótlega við og héldu sem
skjótast til þorpsins, og er þeir komust þangað lafmóðir
eftir sprettinn, fóru allir inn í kofana til þess að reyna
að forðast þessar ógurlegu örvar, sem sí og æ ógnuðu lífi
þeirra.
Úr trénu, sem slútti yfir skfðgarðinn, sá Tarzan inn
í hvaða kofa foringjarnir fóru. Hann miðaði vel og skaut

15