Æskan - 01.11.1976, Blaðsíða 35

'M. ??
Mp '■ ?
ilO^ ÍSLAND
FRÍMERKJASAFNARAR!
Sendið mér 75 eða fleiri notuð íslensk frímerki
og þið fáið í skiptum fjórum sinnum fleiri mis-
munandi útlend frimerki.
Páll Gunnlaugsson,
Veisuseli, Fnjóskadal, S.-Þing.
HÓtrSTOrNUNAIt A'fS
1T76-19S1
WÉk
Síðasta daginn sagði sú elskaða andvarpandi: — Ég
íinn, að ég verð að ákveða mig. Annars fæ ég ekki frið!
Hvorki á jörðu né í geimnum! Hlustið nú vel á mig báðir
tveir, því að hér er um ykkur báða að ræða. Og ég lofa að
giftast þeim, sem kemst fyrst til sólarinnar!
— Þetta var áskorun, sagði Júpíter.
— Flott! hrópaði Atlas. Og þá var það ákveðið.
Ekki var heimssýningunni fyrr lokið og menn farnir aö
undirbúa þá næstu er eldflaugarnar voru sendar á
skotpallana. Fyrst var gengið frá Júpíter og Atlas og þeir
settir í skotstellingu. Þeim fannst það ganga alltof seint.
Feir brunnu í skinninu eftir að sýna getu sína. Júpíter
fékk forskotið, því hann komst fyrst á loft. Hann var
sendur í áttina að Mars. En hann fylgdi þeirri stefnu
aðeins meðan hann varð að hlýða skipunum frá stöðinni.
Um leið og hann kom fram hjá tunglinu beygöi hann og
stefndi að sólinni. Atlas, sem var skotið í áttina að Venusi,
elti hann um leið og hann komst framhjá tunglinu.,
Þetta var gífurlegt kapphlaup, en hvorugur þeirra
komst á leiðarenda, því að þeir bráðnuðu báðir, þegar
Þeir komust nægilega nálægt sólinni. Milli allra sólar-
9eislanna.
Litla gervitunglið var sent á loft skömmu seinna. Með
Thor-Delta eldflaug. Og eldflaugin sú gerði sig líklega allt
frá byrjun.
•— Eigum við að gifta okkur, ungfrú? spurði Thor-Delta
^heð bliki í auga. Því að eldflaugin sú var fjarstýrð!
— Hugsaðu um sjálfan þig, svaraði gervitunglið
virðulega. — Ég er eiginlega trúlofuð. Ég hef lofað að
Qiftast þeim, sem kemst fyrstur til sólarinnar. Og ekki
verður þaö þú!
— Þetta var nú aðeins venjuleg tillaga, svaraði Thor-
Uelta. Svo komust þau upp fyrir andrúmsloftið, og þar
skildu leiöir þeirra. Litla gervitunglið átti nefnilega að
fara á braut umhverfis jörðina, en flugskeytið ekki.
— Hér svíf ég ein af stað, sagði gervitunglið hrifin. —
Utsýnið er stórkostlegt. Dásamlegt! Himneskt!
En hún var ekki jafnhrifin, þegar hún hafði svifið um í
heilan sólarhring.
— Þetta verður leiðinlegt til lengdar, sagði hún, — ef
é9 hefði nú einhvern til að tala við.
Af og til hitti hún gervitungl og geimstöð. Þau heils-
uðust, þegar þau fóru fram hjá hvort öðru. Af og til
r*ddust þau við.
Hafiö þér heyrt um Júpíter-flaugina,. sem flaug til
s°larinnar? spurði gervitunglið, — hún bráönaði áður en
komst þangað! Hvað átti þetta svo sem að þýða!
— Þetta er hræðilegt, sagði gervitunglið og sveif
áfram. Hún hugsaði um sinn glæsilega Júpíter og grét
örlög hans.
Þegar hún hitti geimstööina seinna, sagði hún um leið
og hún sveif fram hjá: — Hafið þér heyrt um Atlas-flaug-
ina, sem flaug í áttina að sólu? Hún brann til ösku. Á
sekúndubroti!
— Hræðilegt, stundi gervitunglið og hún hugsaði með
sjálfri sér: — Nú giftist ég aldrei!
En daginn eftir var nýju gervitungli skotið á loft. Þetta
var Courier 2 B, og hann var karlkyns. Það var ætlunin að
tengja hann við ungrú gervitungl á fjórðu hringferð
þeirra umhverfis jörðina.
— Hér kem ég, sagöi Courier-inn og fór beint að h.lið
litlu ungfrúarinnar, —góðan morgun, góðan daginn og
gott kvöld á maður víst að segja!
— Góða nótt, heilsaði ungfrúin kurteislega.
— Á morgun eigum við að giftast, sagði hapn kátur.
Hann var nú einn þeirra, sem gekk hreint til verks.
— Það getum við ekki, andvarpaði hún, — því að ég
lofaði að giftast aðeins þeim, sem kæmi fyrstur til sólar-
innar. Og þangað kemst enginn. Allir bráðna áður!"
— Ekki þeir, sem hugsa, sagði Courier 2B, — og ég
tók heilann minn með. Hann gengur fyrir sólarrafhlöðum
og hann segir nú sex. Á fimm mínútum næ ég til sólar
með hans hjálp. Sjáðu, nú sendi ég!
Og svo sendi hann! Og 5 mínutum seinna fékk hann
svar!
— Þarna sérðu, ungfrú mín, sagði hann, — ég komst
fyrstur til sólar og við getum gift okkur á morgun.
— Það gleður mig, sagði ungfrúin, því aó henni leist
vel á nýja ferðafélagann. Hann var við hennar hæfi, og
hún hugsaði: — Kannski var gott, að allt fór eins og það
fór, því að lík börn leika best. Og ég vil nú helst giftast
einum af mínu fólki!
Næsta dag héldu þau brúðkaup og létu tengja sig
saman á hringferðinni. Beint yfir Kyrrahafinu.
— Ef tengslin eru rétt, gengur allt í þessum heimi,
sagði brúðguminn.
— Húrra fyrir tengslunum, sagði litla, sæta konan
hans.
Þetta var hamingjusamt hjónaband og þegar þau voru
búin með allar hringferðirnar svifu þau út af brautu um
jörðu og beint inn í sjöunda himin. Þar eru þau enn. Því
að þaðan hafa engin gervitungl snúið aftur. Og það er vel
skiljanlegt!
ÆSKAN — Það er Ijótt að stríða börnum, sem eru mlnni en þú
33