Æskan - 01.11.1976, Blaðsíða 56

r
AndrésOnd
og litlu strákamir
^\ndrés Önd settist í uppáhalds hægindastólinn sinn
og ætlaði að láta fara vel um sig. Hann leit út um glugg-
ann til hægri. Þá sá hann að sólin skein björt á hvítan
jólasnjóinn, en er hann leit til vinstri sá hann jólatréð
skreytt með rauðum eplum og marglitum glerkúlum.
Þaö var jólakvöld og allt var friösælt og fólkið beið eftir
jólamatnum og jólagjöfunum. Strákarnir höfðu verið svo
þægir og hljóðir og leikið sér í barnaherberginu.
Andrés situr niðursokkinn í þægilegar hugsanir og
vellíðan, þá veit hann ekki fyrr en hurðinni er hrundió upp
með fyrirgangi og frændur hans koma inn með jólagjaf-
irnar, Rip með trommu, Rap með trompet og Rúp með
stóra munnhörpu.
„Þetta höfum við fengið í jólagjöf", sögðu þeir. „Nú
skaltu heyra almennilegan hljóðfærleik, frændi."
Þeir tóku hljóðfærin og settu sig í stellingar og léku af
öllum kröftum svo það heyrðist ekki mannsins mál og
strákarnir voru eins ánægðir með sjálfa sig eins og
frægustu hljómlistarmenn.
Andrés Önd frændi þeirra lét sem ekkert væri og
hlustaði, en varð dauðfeginn, þegar hávaðanum létti.
Þegar strákarnir hættu dauðuppgefnir, sagði Andrés
Önd: „Þúsund þakkir, þetta var gott hjá ykkur. Leikið þið
nú eitthvað hljóðlátt, því mig langar að líta í bókina, sem
þið gáfuð mér."
,,Já, við skulum leika eitthvert hljóölátt lag," sögðu
strákarnir í virkilegu jólaskapi og fóru út.
Andrés sökkti sér niður í bókina sína, sem var spenn-
andi ferðasaga, en hann hafði ekki lesið lengi, þegai"
strákarnir komu aftur með stóran kassa. Þeir sögðu:
„Frændi, viltu ekki flytja þig úr þessum stól? Við þurfum
allt gólfið undir rafmagnsjárnbrautina okkar. Þú sagðir
okkur sjálfur, aö við ættum að leika okkur hljóðlega a
þessu hátíðakvöldi."
,,Já, en þið getið leikið ykkur að rafmagnsbrautinni í
barnaherberginu," sagði Andrés.
,,Nei, það er ekki hægt, því stóllinn, sem þú situr í, er
eini hluturinn í öllu húsinu, sem við getum notað fyir
járnbrautarstöð. Þú mátt sitja inni í barnaherberginu og
lesa bókina þína."
,,Þetta er sjálfsagt," sagði Andrs og fór inn í barna-
herbergið. Hann var langan tíma að koma sér þægileg3
54