Æskan - 01.11.1976, Blaðsíða 44

Rod
Ste wa rt
Nú má segja, að Rod Stewart sé ein af stóru
stjörnunum í poppheiminum í dag. Með breiðskífunni
„Atlantic Crossing" sló hann öll fyrri met og litla
platan „Sailing" hefur verið glymjandi á diskótekum
um allan heim s ðan í fyrra. En þótt þetta lofi allt
góðu, á Rod Stewart við vandamál að stríða. Eins
og flestar aðrar breskar poppstjörnur, þarf hann að
gre ða þunga skatta.
— Það er nær ekkert eftir handa sjálfum mér og
sl kt setur mann úr jafnvægi, segir hann. Eina lausn-
in er að flytja til Bandaríkjanna, þar eru skattar hag-
stæðari. En aðdáendur verða að skilja, að ég yrði
annars að hætta.
Hann er fæddur í London 10. janúar 1945 og er
af skoskum ættum. Hann hætti í skóla 16 ára og fór
að vinna. — Ég rammaði inn myndir, var grafari í
kirkjugarði og lék knattspyrnu. Svo fór hann á putt-
anum til meginlandsins, söng og lék þar fyrir lítinn
pening, einkum á Spáni og italíu, en þjáð'.st af heim-
þrá.
Árið 1984 kom hann heim aítur og hóf að syngja
með Jimmy Powell and his Five Dimensions og síð-
ar með ýmsum jasshljómsveitum. Síðla árs kom fyrsta
litla plata hans ,,Good Morning, Little Schoolgirl"
út. Fram tl 1968 var Rod einkum í Steam Packet og
Shotgun Express og ekkert gerðist fyrr en 1969, þeg-
ar hann slóst í för með Jeff Beck og Ronnie Wood
og þeir gerðu plöturnar „Truth“ og „Beck-Ola“. En
síðan hefur Rod verið á stöðugri uppleið.
hugsaði sig um, þá mundi hann, að hann hafði nú
stundum klipið eitthvert bekkjarsystkina sinna.
„Fúsi, vilt þú koma?“ spurði kennarinn. En Fúsi virtist
ekkert áfjáður í að taka að sér refsinguna.
,,Nú, ekki gekk þetta vel,“ sagði kennarinn. ,,En við
reynum betur. Mig vantar einhvern hingað, sem hefur
aldrei kastað snjóbolta í félaga sína."
Og kennarinn leit spyrjandi til barnanna. Enginn
hreyfði sig núna, og það var ekki laust við að einhvers
konar sektar- eða skömmustulegur svipur kæmi á and-
litin.
Eflaust hafa börnin fundið, hvað kennarinn var að fara
með þessu, þótt þau gerðu sér það kannski ekki fyllilega
Ijóst. Þegar þögn hafði varað um hríð, tók kennarinn
aftur til máls:
,,Nú það virðist ekki vera hægt að Ijúka refsingunni. En
hvers vegna ekki? Jú, það hefur sem sé komið í Ijós, að
þið eruð öll jafn sek og Stína. Þiö hafið öll einhvern-tíma
haft rangt við í boltaleik, öll einhvern tíma klipið einhvern
félaga ykkar og öll einhvern tíma hent snjóbolta í
einhvern." Kennarinn þagnaöi aftur til að gefa börnun-
um kost á aö hugleiða þessi orð. Síðan tók hann aftur til
máls:
„Þaö fylgir, því miður, mörgum manninum, að vera
fljótur að sjá gallana í fari annarra, og þetta blindar þá
svo, að þeir sjá ekki sína eigin galla. En svo þegar þeir sjá
þá, þá komast þeir að þeim leiðinlega sannleika, að þeir
eru bara ekkert betri sjálfir, þótt þeir hafi álitið það. Nú er
ég eftir, en ég get sagt ykkur það alveg eins og er, börnin
góð, að ég hef líka mína galla, svo mér ferst ekki að vera
að refsa öðrum."
Börnin hugleiddu þetta og voru í þungum þönkum. Þa
venti kennarinn sínu kvæði í kross, brosti og sagði:
„Vegna þess að þetta er síðasti tíminn í dag, megið þið
eiga frí það sem eftir er, og vonandi hefur þessi stutta
stund kennt ykkur eitthvað." Með það hleypti hann
börnunum út.
ÆSKAN — Ertu búinn að lesa bókaskrá ÆSKUNNAR?
42