Æskan - 01.07.1978, Qupperneq 13

Akureyri getur með réttu verið upp með sér af fegurð þeirri, sem blasir við hvert sem litið er: Austur yfir
aölaheiði, suður Eyjafjarðardal, upp til Súlna og Vindheimajökuls eða norður fjörðinn. Þangað finnst
estum fegurst að líta á sumarkvöldum þegar sólin gyllir fjörðinn og Kaldbakur breytir blámalitnum á
^ldin, að sínu leyti eins og Esjan í Reykjavík. Hér á myndinni sér frá Akureyri austur yfir fjörðinn.
^Ive9 saklausum. Kóngur varð ævareiður og segist bráðum skuli komast að
V| sanna. Og ef Hringur hafi höggvið af honum saklausum höndina, þá
u|i hann hengjast. En sé það ekki, þá hljóti Rauður að deyja. Kóngur kallar
j^u Hring fyrir sig og spyr, hvað til þess hafi komið, að hann skyldi höggva af
auð höndina, eða hvort Rauður hefði eigi verið saklaus. Snati-Snati var
U|nn að segja Hringi, hver valdur mundi vera að því, er við bar um nóttina.
ann biður því kóng að ganga með sér og segist skuli sýna honum nokkur
Ve9summerki. Gengur kóngur nú með Hring í svefnherbergi hans. Sér hann
a' hvar mannshönd með sverði liggur í sænginni. Hringur segir, að þessi
°nd hafi komið þar inn um þilið um nóttina og ætlað að leggja sig í gegn í
s®n9inni. Hafi hann þá brugöið vopni sér til varnar. Kóngur segist eigi lá
°num það, fyrst svona hefði staðið á, þótt hann hefði leitast við að verja líf
Sl.tl Og eigi Rauður sjálfur sökina og sé hann dauðaverður. Var Rauður
Sldan hengdur, en Hringur fékk kóngsdóttur.
^yrstu nóttina, sem þau hvíldu saman, biður Snati-Snati Hring að lofa sér
li9gja á fótum þeirra. Hringur veitir honum það. Nú ganga brúðhjónin í
^lna sæng og Snati-Snati fer upp í til fóta. Um nóttina heyrir Hringur eitthvert
|.^°9 ólæti þar hjá þeim. Hann kveikir með flýti Ijós og sér þá, hvar óvenju
tek
Ur hundshamur liggur á gólfinu, en fríður kóngsson í sænginni. Hann
Ur Þegar haminn og brennir hann, en dreypir á kóngsson, sem lá í óviti,
0 hann raknar við. Brúðguminn spyr hann heiti, en hánn segist heita
ln9ur og vera kóngsson. Kveðst hann á æskuárum hafa misst móður sína,
taðir sinn hefði í hennar stað fengið illa drottningu. Hefði hún lagt á sig,
hann skyldi verða að hundi og ekki komast úr þeim álögum, nema
n9sson, sem héti sama nafni og hann, lofaði sér að liggja á fótum sínum
s,u nóttina eftir brúðkaupið. Eftir að veisl.utíminn var liðinn fara þeir
nar og fieiri á björgin og flytja allt þaðan heim til borgarinnar.
Hrinc
föö
sinum
'9ur gaf nafna sínum, er fór úr álögunum, systur sína, Ingibjörgu og
Ur|eifö sína til umráða. En sjálfur var hann með kóngi, tengdaföður
og hafði hálft ríkið, meðan kóngur lifði, en allt eftir hans dag.
ÓFRÝNILEG SKEPNA
Það er engin furða, þótt þetta dýr
hafi fengið nafnið draugapinn. Hver
mundi svo sem ekki verða yfir sig
hræddur, ef hann stæði allt í einu
augliti til auglitis við slíka skepnu
inni í dimmum skógi? Draugapinn
lifir í Austur-lndlandi og ferðast mest
að næturlagl.