Æskan - 01.07.1978, Qupperneq 16

,:-v'
i
ODDAKIRKJA
kj
-SÆ

Að þessu sinni birtir Æskan mynd af kirkjunni í Odda á
Rangárvöllum.
í kirkjusögu íslands er Oddi einn hinn merkasti staður
fyrir utan biskupssetrin í Skálholti og Hólum. Og þegar
Oddi er nefndur koma strax í hug tveir menn, sem þar
voru prestar. Það eru þeir Sæmundur fróöi og Matthías
Jochumsson. Um Sæmund getur þú lært í íslandssög-
unni og skemmtilegu sögurnar um hann eru margar í
þjóðsögum Jóns Árnasonar.
Matthías var prestur í Odda árin 1881 — 87. Hann
byggði kirkju þá, sem nú stendur í Odda.
Þegar verið var að byggja kirkjuna, vantaði máttartré í
turninn. Reið sr. Matthías þá niður í Landeyjar til að
útvega efnivið, en fékk eigi. Á heimleiðinni frétti hann, að
26 álna langt og hálfrar álnar svert tré væri rekið á fjöru
Oddakirkju á Landeyjarsandi. Svona var verndar
dýrlingur Oddakirkju, heilagur Nikulás, hugulsamur vl
þennan helgidóm sinn.
Það má skrifa langt mál um Oddastað og þá, sem Paf
hafa setið og skapað sögu hans. En svona í lokin er g°
og hollt að rifja upp eitthvað úr hinum mikla sálmakve
skap Matthíasar, t. d. upphafið á þessum barnasáimi-
0 Ijóssins faðir, lof sér þér,
að líf og heilsu gafstu mér
og föður minn og móður.
Nú sest ég upp því sólin skín
þú sendir Ijós þitt inn til mín.
Ó, hvað þú Guð ert góður.
G.B.

Börnin í forskólanum eru kátir krakkar. Þau hafa
gífurlega nauðsyn fyrir tengsl við umheiminn. Börn, sem
taka frjálslega í höndina á ókunnugum og vilja ekki
sleppa.
Börn, sem fara út og róla sér í frímínútum. Sem rata
sjálf á snagann sinn. Sem borðasjálf matinn, sem þau sjá
ekki, og opna sjálf mjólkurhyrnuna og hella í glasið sitt.
Viku eftir fyrsta skóladag voru börnin orðin kunnug
staðnum, sem hafði svo mikla þýðingu fyrir hversdags-
legt líf þeirra.
Sem stendur læra þau að vera í hóp saman og vinna
saman. Það getur reynst erfitt. Þau læra að þjálfa
,,skilningarvitin“ eins og þaó að skilja, hvað er kringlótt,
eða þríhyrnt, eða ferhyrnt — eða einhver önnur stærð-
fræðileg mynd.
Þau eru líka í ,,skoðunarkennslu“ og heimsækja þá m.
a. dýrasafnið, sem á eru uppstoppuð dýr. Þau fara í
leikfimi, tónlistartíma og söng, og næsta ár byrja þau í
fyrsta bekk í blindraskólanum. Þau læra að skrifa og lesa
blindraletur og hegða sér í einum af mörgum minni-
hlutahópum þjóðfélagsins.
Þau læra æ betur, hvernig heimurinn er í raun og veru.
Þau kynnast öllu því, sem þau geta snert — en allt annað
verða þau að fá aðra tit að segja sér.
Hvernig er að vera blindur?
Því getur enginn svarað.
14