Æskan - 01.07.1988, Page 22

Ævintýri litla dropans
eftir Guðfinnu Biörk HaHgrímsdóttur 15 ára
Einu sinni var fjarska lítill dropi sem
átti heima á fjalli í einum jöklanna þegar
þessi saga gerðist. Litli dropinn var alveg
gegnfrosinn og gat því hvorki hreyft legg
né lið.
Seinna um daginn voru þeir nógu
margir til að fara niður á jörð. Þeir fóru á
fullri ferð. Þetta fannst dropunum gam-
an, sérstaklega litla dropanum. En hann
lenti ekki á sama stað og hinir. Hann
lenti á afar stóru mótorhjóh sem stúlka
ók. Dropanum fannst hún aka svo hratt
að hann varð logandi hræddur. Hann
reyndi að hoppa af hjólinu en það gagn-
aði ekki. Dropinn byrjaði að gráta. Hann
grét svo hátt að stúlkan stöðvaði hjóhð
og gáði að hvort það væri ekki allt í lagi.
Þá notaði dropinn tækifærið og stökk af.
Hann varð svo feginn að hann vissi ekki
hvað hann átti að gera. Hann tók eftir
því að hann var kominn upp í sveit.
Hann fór aftur að gráta en þá var kallað
til hans úr loftinu og honum sagt að
hætta að gráta. Þetta var sólin og var hún
komin til að ná í hann og flytja til hinna
dropanna.
Það var einn morguninn að sólin skein
hátt á lofti og litli dropinn vaknaði við
þennan heita yl. Hann kallaði til sólar-
innar og spurði hana hvort hún vildi
ekki senda lítinn sólargeisla til sín og
bræða sig því að honum leiddist svo mik-
ið. Sólin sagði að hún skyldi gera það
með því skilyrði að hann yrði hjálplegur
við að vökva blómin þegar hann væri
orðinn stór. Dropinn sagði að hann
skyldi vera það. Þá sendi sólin lítinn
geisla sem bræddi dropann og áður en
hann vissi af var hann langt uppi í lofti.
Hann flaug nú um loftið. Hann nam
staðar þar sem nokkrir dropar voru sam-
an komnir og spurði þá hvað þeir væru
að gera. Droparnir sögðu að þeir væru að
mynda ský og þegar þeir yrðu nógu
margir færu þeir á fullri ferð niður á jörð
til að vökva blómin. Litli dropinn spurði
þá hvort hann mætti ekki koma með og
hjálpa þeim. Droparnir buðu hann vel-
kominn í hópinn.
Allt í einu var hann kominn til hinOa
dropanna og var mjög feginn. Droparn'r
sögðu að þeir gætu ekki verið hér
því að blómin væru að skrælna. Þeir fí>r^
því í einum grænum niður á jörð og
litli
^ i 1 A W-11 Uiil XXAV/UX U .
dropinn lenti á sóley sem sagðist vera a
veg að skrælna. „Sólin skín alla daga
ég þakka þér, kæri litli dropi, fyr*r 3
koma og bjarga lífi mínu.“
Dropinn svaraði:
„Mín var ánægjan.“
Hann var mjög feginn því að nú ha
hann. staðið við loforð sitt við sólina 111:1
að vera hjálplegur. Hann spurði sóleyna
hvort hann mætti ekki gista hjá hennl
eina nótt.
. ((
„Auðvitað máttu það, dropi minn-
Gamli dropinn sofnaði í örmuna
eyjarinnar.
Endar nú þessi saga af dropanum-
sól'
(Sagan hlaut aukaverðlaun í samkeppni Æskun113
og Rásar 2 1987)
fÆSKAf*