Skírnir

Årgang

Skírnir - 01.04.1917, Side 82

Skírnir - 01.04.1917, Side 82
Skirnir] Dóinnrinn. 1S9 ósatt um sál mína. Þú segir, að sál mín hafi verið fögur og björt og að hvergi hafi séð blett á henni. Þetta er ósatt. — Eg hefi engan blett séð á sál yðar hátignar, hvernig sem eg hefi skoðað hana í sálarskuggsjánni. — Blindi maður! svaraði konungur. Þú segir, að vilji minn hafi verið göfugur og skær, eins og sólargeislinn. Þú segir, að eg hafi hrygst með hryggum og glaðst með glöðum. Þú segir, að eg hafi hugsað gott um óvini mína. Þetta er lygi. — Þetta stendur skrifað í bók lífsins, og eg sé í sál- arskuggsjánni, að þannig hefir sál yðar hátignar verið. — Fávisi maður! Hefir þú ekki séð, hve langt er milli línanna í bók lifsins. Þú les bók lífsins og þykist sjá alt, sem þar er skráð, en vita skalt þú, að á milli lín- anna, sem þú sér, er annað letur, sem er ósýnilegt þín- um augum, og þai' er sagt frá öllu eins og það var. — Kalla þú á unga manninn þarna, sem gengur við lilið unnustu sinnar og er á leið til brúðkaupsins og láttu hann sjá sál unnustunnar i skuggsjánni. Láttu hann svo sjá hana að ári liðnu, og vittu, hvort hann þekkir hana aftui*. Kalla þú á annan þessara manna, sem ganga hlið við hlið og eru hjartfólgnir vinir, og láttu hann sjá sál vinar síns í skuggsjánni. Að ári liðnu verða þeir svarnir óvinir. Láttu hann þá sjá í skuggsjána, og vittu hvað hann sér. Vita skalt þú, heimskingi, að eg gladdist ekki alt af með þeim, sem voru glaðir, þótt eg létist gera það. Eg bar stundum nístandi sorg í hjarta, þótt eg létist vera glaður. Eg hrygðist ekki alt af með þeim hryggu, þótt eg létist vera hryggur. Eg gladdist stundum í hjarta mínu, þótt eg létist vera hryggur. Eg gladdist meira að segja yfir hrygð óvina minna. Eg hataði óvini mina, en eg lézt elBka þá, til þess að geta náð valdi yfir þeim. Þegar þú nú veizt þetta, heldurðu þá að vilji minn hafi verið göfugur eins og þú segir. Kú er eg orðinn betri maður en eg var. Hið liðna er gleymt. Það veldur mér hrygð- •ar) að það er rifjað upp. Bókin þín er lygi frá upphafi til enda. Brendu hana, þá fæ eg frið.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119

x

Skírnir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.