Valsblaðið - 11.05.1961, Side 23

VALSBLAÐIÐ
21
Vér höfum enn ekki getað fastákveðið kapplið vort, og þykir leitt að
geta ekki nú um leið gefið yður nöfnin.---“
Til þess að geta tekið þátt í mótinu þurfti Valur að fá undanþágu
f.yrir 2 menn, sem voru of ungir, voru það þeir Axel Gunnarsson og
Sveinn Þorkelsson.
Hinn 8. júní keppti Valur svo við Fram og tapaði með 9:0. Fyrir KR
tapaði Valur 3:0. I leikjum þessum meiddust nokkrir manna Vals, og
sá félagið sér ekki fært að keppa við Víking.
Þá er Fram skrifað m. a. á þessa leið: — „Oss þykir leitt að þurfa
að tilkynna yður, að okkur er algjörlega ómögulegt að heyja fyrir-
hugaðan þriðja kappleik vorn á Knattspyrnumóti íslands, gegn Vík-
ing, þar sem þrír af skárstu leikmönnum vorum geta ekki keppt vegna
mikilla meiðsla á síðasta kappleik og aðeins er einn varamaður í
þeirra stað. Kapplið vort og varalið samanstendur nú af einum níu
mönnum.“ Bréfinu lýkur með þessum orðum:
„— Vér vonum að það verði ekki misklíð þó vér drögum oss nú í hlé.“
Þá var KR einnig tilkynnt að Valur gæti ekki tekið þátt í Reykja-
víkurmótinu og sama varð einnig uppi á teningnum viðvíkjandi Haust-
mótinu, Valur gat heldur ekki verið þar með.
Það leikur vissulega ekki á tveim tungum að það hafa verið erfiðar
ákvarðanir fyrir stjórnina að þurfa að tilkynna, að félagið sæi sig
neytt til að draga sig út úr þátttöku I. fl. mótanna. En hér varð að
horfast í augu við staðreyndirnar og um annað var ekki að gera, eins
og högum var háttað um þessar mundir.
Svo sem áður er getið, sýndi Egill Jakobsen, hinn gagnmerki knatt-
spymufrömuður Val mikla vinsemd, með því að gefa félaginu 1917
Islandshornið til að keppa um, en það vann Fram til eignar. Egill gaf svo
aftur tveim árum síðar kr. 200 til þess að koma á fót nýju móti, sem
skapað gæti félaginu nokkrar tekjur. En til keppni um þennan nýja
grip kom ekki vegna þess að 1. fl. Vals hætti keppni um þessar mundir.
Þetta vináttubragð Egils Jakobsen náði ekki þeim tijgangi, sem
hann ætlaðist til. En söm var hans gerð eigi að síður. Árið 1920 var
svo komið högum I. fl. Vals, að einn snjallasti knattspyrnumaður lands-
ins þá, Magnús Guðbrandsson fyrrv. formaður félagsins, og sem
verið hafði driffjöðrin í liði þess um lengri tíma, sá sig til neyddan
að yfirgefa félagið og ganga í annað, til að geta keppt eða þá að leggja
knattspyrnuskóna algjörlega á hilluna, sem hann þó skiljanlega lang-
aði ekki til og hann gekk í Fram og lék síðan með liði þess félags um
árabil, við mikinn orðstý.
Er hér var komið sögunni var útlitið sannarlega ekki glæsilegt að
því er til hinna eldri keppenda tók. Þeir sem skipuðu stjórn félagsins á
þessum örlagatímum voru þeir: Guðbjörn Guðmundsson fonnaður,
Guðmundur Guðjónsson og Stefán Ólafsson. Sat þessi stjórn á árunum
1920—21.
Á þessum árum er félagið nær því að lognast útaf, m. a. vegna þess
fyrst og fremst hve fáir sóttu æfingar í 1. flokki, enda þótt Valur hafi
þá unnið einu sinni knattspyrnumót í 2. fl. eins og getið er um hér á eftir.
Fyrsti flokkur var hættur að taka þátt í mótum og margir töluðu um
það í fullri alvöru að leysa félagið upp og vildu ýmsir sameinast Víkingi.
Það rofar til.
En þrátt fyrir mikla erfiðleika fór þó betur en áhorfðist. Og er
þar yngri deildinni fyrir að þakka. En yngri deild félagsins æfir alltaf
af fullum krafti og þar logar eldur áhugans fyrir framtíðargengi fé-
auðna'Öist aíS fá f sögu Vals. Og nú
þegar ævi mín nálgast leikslokin, þá
vil ég æskja þess, alS samúS mætti
ávallt ríkja milli Vals og KFUM. A5S
Iokum óska ég afmælisbarninu allra
heilla og aS Valur megi ávallt bera
hreinan og fágaíSan skjöld og veríSa
frægastur fyrir þaÖ, aii vera ávallt trúr
þeim hugsjónum, sem blöstu fyrir oss
viíS vígslu vallarins 3. ágúst 1911. GuS
blessi Val og framtííi hans.
Fr. Friíriksson.
Wermann GuÖmundsson
Það er mér bæði ljúft og skylt að
minnast Knattspyrnufélagsins Vals nú,
þegar félagið nær þeim merka áfanga,
að verða fimmtíu ára gamalt.
Fyrir röskum tuttugu og fimm árum,
komst ég í nána snertingu við Val, var
ég þá ungur að árum og virkur félagi 1
Knattspyrnufélaginu Haukar í Hafnar-
firði.
Þar sem bæði þessi félög voru stofn-
uð af KFUM varð af eðlilegum ástæð-
um mikil og góð samvinna milli þeirra.
Frá þeim tíma á ég margar góðar og
skemmtilegar minningar um leiki,
skemmtanir og góða Vals-menn, er
réttu hinum ungu Haukum í Hafnar-
firði örfandi hendi.
Mér ei' í fersku minni hinn heilbrigði
félagsandi og mikla félagslund, er ríkti
meðal Vals-manna, sem að mínu viti,
hefur orðið öðru fremur til þess að gera
Knattspyrnufélagið Val að því öndveg-
isfélagi, sem það er í dag.
Kærar þakkir fyrir góða viðkynn-
ingu Valsmenn, innileg ósk um gæfu-
l'ika framtíð. Hermann Guðmundsson,