Valsblaðið - 11.05.1961, Síða 24

22
VALSBLAÐIÐ
Reidar Sörensen,
félaginn, þjálfarinn, brautrySjandinn,
Jeg har di'evet meget idrett i mit liv,
men da jeg reiste til Island i 1923
mente jeg at det dermed var slutt
med min befatning hva idretten angai'.
Men heri tok jeg feil. Forst kom jeg
inn i I. R. s& Skidafj. Reykjavikur, og
i begge lagene var jeg aktiv deltager.
Men hva fotball angár, sá det ut til at
det var difinitivt slutt. Men ogsá her
tok jeg feil.
At jeg begynte som trener i Val
hadde jeg slik. Jeg var engang tilskuer
til en kamp i Reykjavik mellem to av
lagene der, hvilke husker jeg ikke nu.
Jeg má si at jeg ikke var serlig impon-
ert over spilleniv&et. En tilskuer som
stod ved siden av meg spurte meg hva
jeg syntes om spillet, Nu har jeg aldrig
vært den som ikke har sagt rent ut hva
jeg mente. Sá ogsá her. ,,Dette“ sa jeg,
„det er ikke spill, det er bare spark og
l0p“. Jeg ante ikke da at denne uttal-
else nermest skulle bli klasisk og ennu
mindre ante jeg hvilke konsekvenser
denne min direkte mening skulle ha
for meg — og ogsá for Val.
Noen tid etter fikk jeg besök av to
ujo Soui a^jnds uios pA } aoumxajpoui
lagsins glatt. Það er kominn II. fl. sem lætur að sér kveða. Hér má m.
a. þakka það samkomulag sem varð milli Vals og Væringja — „að
Væringjar æfi 3. fl. (12—15 ára pilta) og taki þátt í 3. fl. mótum
en ekki í 2. eða 1. fl. mótum og jafnskjótt og drengirnir ná 15 ára aldri
verði stuðlað að því að þeir gangi upp í 2. fl. Vals. Yngri Valur taki
aftur á móti þátt í 2. fl. mótum, sem hvorir um sig geti fengið liðstyrk
hjá hinum, ef með þarf, þar sem þetta var í raun og veru sama félagið.
Það fór og svo að þessi áhugasami hópur varð til þess að færa Val fyrsta
mótssigurinn, með því að sigra Fram, KR og Víking í Haustmóti 2.
fl. 1919. Þjálfari þessa fyrsta sigursæla flokks Vals, var þáverandi
formaður félagsins, Magnús Guðbrandsson. Auk sigursins fékk félagið
einnig rúmar 80 krónur í hagnað af mótinu.
Sannarlega var þessi sigur mikil uppörfun í öllum erfiðleikunum, og
gaf fyrirheit um bjartari framtíð. Samkomulagið við Væringja og
sigurinn í haustmótinu varð þess valdandi, að um haustið voru félagar
Vals orðnir um 80, flestir heyrðu þó yngri deildinni til.
Má segja að hér hafi orðið þáttaskil í sögu Vals, þar sem þeir eldri
eru að hverfa en hinir yngri eru að búa sig undir að taka við og bera
merkið fram á leið, fram til sigurs.
Segja má að afskifti yngri deildar félagsins, eða yngri félaga þess
hæfust árið 1922. Á aðalfundinum það ár eru þessir kjörnir í stjórn:
Guðmundur Guðjónsson formaður, Stefán ólafsson og Axel Gunnarsson,
en hann var sá sem forystuna hafði fyrir þeim, sem ekki vildi gefast
upp, er talað var um að leggja félagið niður og sameinast Víking. Annar
þeirra, sem í stjórn var kjörinn, Stefán Ólafsson, fluttist úr bænum
skömmu síðar og hinn, Guðmundur Guðjónsson, var vissulega orðinn
þreyttur á margra ára starfi fyrir félagið, má því segja að það hafi
komið, sem af sjálfu sér, í hlut Axels að takast forystuna á hendur.
Annar flokkur 1919, sem vann fyrsta móti'ð fyrir Val. — Fremsta röíS frá v.:
Angantýr GuÖmundsson, Magnús Gu'ðmundsson. MiíSröíS: Magnús GuíSbrandsson,
Lárus GutSmundsson, Ingi Þ. Gfslason, SigurÖur Haukdal, Óskar Bjarnason.
Aftast. rö2S: Pétur Kristinsson, Halldór Árnason, Daníel Þorkelsson, Hanne^
Pálsson, Gunnar GuíSjónsson og Séra FriíSrik FritSrikssqn,