Valsblaðið - 11.05.1961, Síða 28

26
VALSBLAÐIÐ
ELLIN ER
STUNDUM SÁR
Fólk á svo þægilegt með að hneyksl-
ast og þá oftar á öðrum en sjálfu sér.
Eg las einhversstaðar að fólk ætti lika
að hneykslast og reiðast og hreinsa
sig út svona öðruhvoru, að sjálfsögðu
í hófi, það andaði rólegar á eftir.
Þetta er nú kannski dálítið einkenni-
leg byrjun greinar í afmælisblað í-
þróttafélags, og ekki nema von þótt
menn spyrji sjálfa sig samvizku sinnar
vegna: Hvað er maðurinn að fara?
Og ég, sem maðurinn, verð að játa,
að mér er það sjálfum ekki fullkom-
lega ljóst. Annaðhvort er ég hér með
grein, sem fjalla skal um vandamál
æskunnar, ellegar hér er kveðja til
Vals gamla, sem þrátt fyrir sín fimmtíu
ár er yngri og frískari en við allir til
samans. Ekki nema ég væri með hvoru-
tveggja, vandamálsgrein og kveðju.
Það er kunnara en frá þurfi að
segja, að eitt höfuðvandamál hverrar
kynslóða hefur og verður sennilega
alltaf æskan. Uppátektir hennar og til-
tæki, er þeim sem eldri eru, mikið á-
hyggjuefni og þeir spyrja hvar þetta
endi. Og það er oft viðkvæði þeirra,
að hin yngri kynslóð hafi hvorki sóma
né ábyrgðartilfinningu, og hún verði
aldrei að því sem þeir kalla ,,að mönn-
um“. En þetta breytist nú oftast og
með tímanum fær þessi yngri kynslóð
þessar tilfinningar, en þá oftast um
leið þá tilfinningu að þeir sem á eftir
komi séu ekki færir um að taka við.
Þannig er sagan.
Tímarnir breytast og mennirnir með,
mærkede ledere og spillere at kenda,
og vi ved, at klubben har spillet en
fremtrædende rolle i det idrætslige ar-
bejde i Island.
I anledning af foreningens 50 árs
jubilæum frembærer jeg med disse
linjer en hjertelig lykönskning og en
venlig hilsen til alle personlige venner
i foreningen, idet jeg háber, at held og
lykke má fölge foreningen i kommende
tider.
E. YDE
eins vel sóttar og árið áður, segir í fundargerð aðalfundarins og er
því m. a. kennt um „að félagið hefur misst æfingarsvæði sitt, sem
félagsmenn höfðu rutt endur fyrir löngu og þeir síðan einir haft til
æfinga, unz seinni hluta sumars 1925, að það var tekið undir íþrótta-
völl fyrir bæinn. Sl. sumar hafði félagið æfingar sínar á íþróttavelli
þessum, ásamt öllum hinum íþróttafélögunum, en þar eð félagsmenn
hafa til þessa, einir haft yfir velli og æfingatíma að ráða, kunna þeir
auðsjáanega illa skiftunum, þótt ýms hlunnindi hafi þeir fengið með
nýja vellinum, svo sem bað á eftir æfingum."
Viðburðaríkt ár.
Á aðalfundinum 1927 er gerð fyrirspurn til stjórnarinnar um það,
hvort ekki væri unt að fá æfingasvæði fyrir félagið „inni á öskuhaugum"
þar sem nú er Heilsuverndarstöðin, „eða á Skólavörðuholti". Nefnd
var sett í málið skipuð Axel Gunnarssyni, Halldóri Árnasyni og til-
lögumanni, Sæmundi Sæmundssyni.
Annar flokkur Vals 1925. Sigurvegarar í vormóti.
Þá ræddi ólafur Sigurðsson um það, hvort félagið ætti ekki að reyna
að afla sér tennisvallar og hefja iðkun tennis. Ekki taldi stjórnin
það ráðlegt, en lofaði „að taka á málinu af velvilja og skilningi“. Nokk-
ur breyting verður á stjórninni þetta ár, nýir menn koma að undan-
skildum þeim Axel og Ámunda. — Pétur Kristinsson, Magnús Pálsson
og Sæmundur Sæmundsson eru kosnir.
Akureyrarför.
Æfingar hófust með fyrra móti að þessu sinni og var áhugi mikill
fyrir þeim, þar sem talið var líklegt að félagið mundi senda flokk
knattspyrnumanna sinna til Akureyrar, enda var það svo að förin
var fullráðin snemma í maí. En lagt var af stað norður 14. júní og
þangað komið 16. s. m. Um för þessa og tilgang hennar, segir ólafur
Sigurðsson svo m. a. í 25 ára afmælisritinu:
„Ferðalög eru Val í blóð borin. Fyrstu æfingar félagsins, þ. e. a. s.
hinar fyrstu reglulegu æfingar þess, voru sameinaðar ferðalögum. Á
hverjum sunnudegi fóru hinir ungu og áhugasömu knattspyrnuiðk-
endur út úr bænum, þangað sem hægt var að finna sléttar flatir til
að æfa íþrótt þá, sem gripið hafði hugi þeirra svo föstum tökum....