Valsblaðið - 11.05.1961, Side 46

44
VALSBLAÐIÐ
starfsemi sína, og- hún kostaði með öll-
um húsbúnaði talsvert yfir eina milljón
krónur. Það var mikill peningur þá. í
september hefja kvikmyndahús í
Reykjavik að sýna talmyndír og það
er mikill viðburður. Og rétt fyrir jólin
hefur „Útvarp Reykjavík“ starfsemi
sina.
Og það eru margir sem vilja sækja
landið heim þetta sumar og það eru
fyrirhuguð nokkur norræn mót. Og
landið, þjóðin og sagan eru til umræðu
erlendis. Nokkrir vilja fá ýtarlegri vit-
neskju um þetta allt en þeir fá í blöð-
unum sínum erlendis og þeir skrifa
hingað heim. Og það eru nokkuð furðu-
legir hlutir, sem spurt er um. Morgun-
blaðið fær í febrúar bréf frá Svíþjóð
og í því er spurst fyrir um „hve mörg
kvikmyndahús séu í höfuðborginni og
öðrum stórborgum landsins svo sem
Skálholti og Borgarnesi."
En fyrir okkur Valsmenn hefur þetta
ár mikla þýðingu. Það er á þessu ári,
sem félagið vinnur í fyrsta sinn ís—
landsmót meistaraflokks og sæmd-
arhcitið „bezta knattspyrnufélag ís-
lands“. Gamall draumur félagsins
hefur á þessu merka ári ræst. Og
fyrir höndum eru þau ár, sem glæsi-
legust hafa verið í sögu félagsins. Nær
algjör sigurganga á íslands og Reykja-
víkurmótum alit til ársins 1945. Og
nær algjör einokun vinninga á hand-
knattleiksmótum fyrst eftir að þau
hófust og vel það. Gullöld Vals er
hafin.
Og nú skulum við snúa okkur að að-
alefninu.
Æfingatilkynningar frá félaginu eru
i fullum gangi þetta vor og sumar og
það ar eins og menn hafi „æft“ þetta
ár. Enda gátu blöðin þess að félagið
virtist vel æft, þegar það kom til leiks
í Isiandsmótinu.
Þann fimmta apríl er í einu blaðanna
sagt lítiilega frá aðalfundi félagsins og
þeir taldir upp sem sátu þá í stjórn.
Þetta er það eina um félagið, þar til
Islandsmótið byrjar í júni.
íslandsmótið hófst þetta ár þann 22.
júní. Til tals hafði komið að láta úr-
slitaleik mótsins fara fram á Þingvöll-
um í sambandi við Alþingishátíðina, en
það reyndist því miður ekki mögulegt.
Hefði það óneitanlega verið skemmti-
legra, sérlega fyrir okkur Valsmenn, þ.
e. a. s. ef við hefðum unnið mótið þar.
Þátttakendur í þessu móti auk Vals
voru: K. R. Fram, Víkingur og Vest-
mannaeyingar.
Fyrsti leikur Vals í þessu móti var
23. júní og léku þeir þá við Víking og
unnu leikinn 5:0. Segir í einu blaðinu:
„og bjuggust menn við meiru af Vík-
miðað vi þau samskipti, sem íslenzkir knattspyrnumenn hafa vi aðra
til að læra af. Bækur eru lesnar um leikinn, myndir skoðaðar af leik-
stöðum, skipulag rætt mjög manna á milli og síðan reynt að samhæfa
það sem menn læra. Við þetta bættist, að allir skildu, að þjálfun var
nauðsynleg og meira að segja skilyrði til þess að ná árangri, og mikill
meiri hluti hóp þessa vildi leggja á sig mikla þjálfun, bæði vetur og
sumar. þar naut félagið starfskrafta mjög góðra manna um langt
skeið, en það voru: Aðalsteinn Hallsson, Benedikt Jakobsson og Baldur
Kristjónsson. Þeir lögðu grundvöllinn að velgengninni. Þeir hafa líka
oft sagt, að engir knattspyrnuflokkar hafi unnið með meiri vilja og
ákafa í þeim erfiðu æfingum, sem þeir lögðu á menn, af þeim sem
þeir hafa haft til þjálfunar.
í þessu, sem hér er sagt að framan, felst í rauninni skýringin á þeirri
velgengni, sem var hjá félaginu um langt skeið.
Vel undirbyggt félagslíf.
Á aðalfundinum 1931, um haustið, baðst Jón Sigurðsson eindregið
undan endurkosningu, sem formaður, þar sem hann ætti fyrir höndum
erfitt nám. Var þessu tekið með skilningi, þó allir félagsmenn hörmuðu
að missa hann úr formannsstarfi. Það var verðugt þakklæti til Jóns
að fyrsti flokkur félagsins gat fært honum og félaginu Islandsbikarinn
áður en hann hætti forustu í Val, svo vel hafði hann unnið að því að
sá árangur næðist.
Svipaða sögu er að segja um Axel Gunnarsson, hann biðst undan
endurkosningu um sama leyti. Þessir tveir menn höfðu verið lífið
og sálin í félaginu í nær áratug. Staðið hlið við hlið og skipst á um
að hafa formennsku á hendi, þessi uppbyggingar ár.
Næstu fjögur árin komu fjórir menn í íormennsku í Val. Jón Eir-
íksson, Pétur Kristinsson, ólafur Sigurðsson og Frímann Helgason.
En þrátt fyrir þessi formannaskipti, er eins og andinn og stefnan
breytist ekki. það er reynt að halda áfram á sama grundvelli og þeir
Jón og Axel lögðu, og byggja á honum.
Samheldni félagsmanna náði líka langt út fyrir þann hóp, sem
stundaði æfingar í félaginu. Skal nefnt lítið dæmi þar um.
Á þeim árum, eins og nú, átti félagið stöðugt í fjárhagserfiðleikum
og þá gripið til fjáraflana þar sem tekna var von. Á þessum árum tók
Valur upp á því að efna til Álfadams og brennu á íþróttavellinum og
þá oftast í kring um þrettándann.
Þetta var erfitt verk og þurfti marga til að safna saman því, sem
til brennunnar var gefið og unnu þar margir af miklum áhuga og
krafti.
Rétt fyrir þrettándann 1932 hafði snjóað mjög mikið og íylgdu því
stormar, sem orsökuðu það, að skaflar höfðu lilaðizt svo umhverfis girð-
ingu vallarins, svo þar mátti ganga yfir, og áhorfendur þurftu því
ekki annað en standa þar, til þess að hafa upphækkuð stæði til að
fylgjast með því, sem fram fór inni við brennuna. Það var sem sagt
tilgangslaust að efna til brennu við þessi skilyrði. Nú voru góð ráð
dýr. Þá voru látin boð út ganga til allra Valsmanna og þeir beðnir að
koma „vestur að Velli“ og moka snjónum í burtu, svo ekki væri hægt að
horfa yfir girðinguna, því Álfadans og brennu ætti að halda. Menn
létu ekki á sér standa, og 4. janúar komu 60 manns til þess að moka
snjó. Tók það tvö kvöld að hreinsa snjóinn svo frá, að tiltök væri að