Valsblaðið - 11.05.1961, Qupperneq 51

VALSBLAÐIÐ
49
ii'nir sigruðu með 6:0. Daginn eftir var farið í boði bæjarstjórnar
Reykjavíkur til Þingvalla. Að lögbergi flutti séra Friðrik erindi um
Þingvöll og rakti sögu staðarins í stuttu máli. Síðan voru Þingvellir
skoðaðir, en því miður var drungi til fjalla, svo útsýnið var ekki sem
bezt. Þrátt fyrir það voru gestirnir stórhrifnir af fegurð og sérkennileik
staðarins og sögðu að hann yrði þeim ógleymanlegur.
Miðvikudaginn 19. júlí var gengið á turn Landakotskirkju og fengu
nienn þar prýðilegt útsýni yfir borgina. Síðar um daginn lögðu Danir
krans á leiði Jóns Kristbjörnssonar, en séra Friðrik flutti stutta bæn.
Um kvöldið kepptu gestirnir við Fram og unnu þann leik með 6:3.
Næsta dag bauð Sigurjón Pétursson flokknum að Álafossi, og veitti
þar af rausn. Glímu sýndu þeir Þorsteinn Einarsson og Jörgen Þor-
bergsson.
Á eftir var farið að Reykjum og voru gestirnir undrandi yfir þeim
árangri, sem þar hefur náðst í jarðrækt.
Föstudaginn 21. júlí lék Valur við gestina og unnu þeir 2:1.
Snemma á laugardagsmorguninn var lagt af stað með mótorbát á-
leiðis í Vatnaskóg. Þegar þangað kom var þar fyrir f jöldi skógarmanna,
sem tóku á móti flokknum af mikilli prýði og veittu af rausn, og þar
gengið til ýmissa leikja.
Til gamans má geta þess, að einn hinna dönsku vina okkar spurði:
„Hvar er skógurinn?“ (Auðvitað vorum við þá staddir í miðjum Vatna-
skógi).
Við skildum sneiðina, því þegar okkur var boðið að skoða Himmel-
bjerget í utanförinni 1931, þá spurði einhver okkar í mesta sakleysi:
„Hvar er fjallið?“ En þá vorum við einmitt á toppi þess!
Dagur þessi var hinn skemmtilegasti þrátt fyrir erfiði og þreytu.
Dáðust Danir mjög að hinni margbreytilegu náttúrufegurð, er fyrir
augu þeirra bar. Daginn eftir léku þeir við Fram í annað sinn og fóru
leikar þannig að Fram tapaði 2:1.
Á mánudagsmorgun var haldið að Gullfossi og Geysi. Staðnæmst á
Kambabrún, etið skyr í Mjólkurbúi Flóamanna, sem Dönum þótti hið
mesta lostæti, komið við hjá Geysi og síðan ekið að Gullfossi og fannst
gestum mikið til um hann. Á heimleið var staðnæmst við Grýtu og gaus
hverinn. Enginn gestanna hafði séð gos áður, og þótti þeim því tilkomu-
mikið, að sjá sjóðandi vatn þeytast upp úr jörðinni.
Á þriðjudagskvöld var svo síðasti leikurinn og var hann við Val, en
bæði félögin höfðu hug á að sigra. Leikurinn endaði með jafntefli 1:1.
Var þetta mjög fjörugur leikur af beggja hálfu.
Um kvöldið 26. júlí var haldið skilnaðarsamsæti í KFUM fyrir gest-
ina og voru þar einnig boðnir allir þeir, sem höfðu haft þá í fæði. Voru
þar margar ræður fluttar, sungið og rætt saman. Aðalræðuna flutti
fararstjóri flokksins Poul K. Jensen, sem var mjög vinsamleg í garð
íslenzkra knattspyrnumanna.
Við skipshlið voru svo Danir kvaddir með húrrahrópum og var þá
auðséð að lítið eimdi eftir af gamalli úlfúð íslendinga og Dana. Nokkrir
Valsmenn leigðu sér bát og fylgdu gestunum úr höfn, með húrrahróp-
um, söngvum og árnaðaróskum.
Þetta ár verður lengi minnisstætt, fyrir þá sök, að í úrslitaleik milli
Vals og KR skeði það að markmaður liðsins, Jón Karel Kristbjörnsson,
slasaðist svo illa að hann lézt af þeim völdum 2 dögum síðar. Mun
hann hafa rifnað innvortis og fengið lífhimnubólgu, sem leiddi hann
til dauða.
Var mikill mannskaði að Jóni, sem var mjög efnilegur maður, góður
sig mjög í frammi, en hið sama gerðu
þeir Ólafur og Hrólfur úr liði Vals.
Fagnaðarlátum Valssinnaði-a áhorf-
enda ætlaði aldrei að linna, en K.R.-
ingar byrjuðu strax að telja dagana til
haustmótsins.
Það má segja að Valur sé vel að sigr-
inum kominn, því í 16 ár hefur félagið
tekið þátt í kappleikum 1. fl. og haldið
vel saman, þótt það hafi ekki borið ár-
angur fyrr en nú.“
Þetta sagði Morgunblaðið og þann
16. júlí er grein í Vísi um þetta sama
mót. Sú grein er eftir einhvern J.O.
H.N. Þar segir m. a.:
,,Val hefur farið mikið fram síðan
í fyrra, einkum sóknarlínunni, miðherji
Vals sýnir að nú hefur félagið eignast
skyttu, en það hefur félagið vanhagað
um í mörg ár. Samleikur er orðinn
prýðilegur hjá liðinu og auðsýnt, að það
hefur lagt mikið kapp á æfingar — en
Valur notar sér það sem kallað er
stutt samspil og eru flestir á einu máli
um að Valur sé vel að þessum heiðri
kominn“.
Alþýðublaðið segir frá þessum leik
ekki fyrr en 22. júlí og segir að grein-
in hafi orðið að bíða vegna þrengsla.
Sú grein er eftir E (Einar Björnsson)
og segir þar m. a.:
„Valsmenn vörðust prýðilega. Eink-
um var þó hinn snjalli bakvörður Vals,
Pétur Kristinsson, tíður Þrándur í Götu
K.R. — Náði hinn ágæti framvörður
Vals, Ólafur Sigurðsson, að spyrna
knettinum að vítateig K. R. En þar
tók Jóhannes, miðframherji Vals, að-
dáanlega á móti honum og sendi
hann án þess að stöðva hann beina leið
í mark K. R. — Er þetta eflaust hið
fegursta og langbezt skoraða mark á
þessu móti — og heppnaðist hinum á-
gæta útframherja Vals Jóni Eiríkssyni,
að skjóta knettinum fyrir mark K. R.
Jóhannes tók enn við honum ag á næsta
augnabliki lá knötturinn í marki K. R.
Nokkrum skotum komu þeir þó á
markið, en markvörður Vals, Jón Krist-
björnsson var ekki síður starfi sínu
vaxinn en félagar hans. Er Jón óefað
langbezti markvörður hér í Reykjavík“.
Þetta var nú það helzta, sem blöðin
sögðu um leikinn. Og við minnumst
þess úr einni umsögninni að K. R. hefði
farið að telja dagana til haustmótsins.
Og við drögum það ekki í efa að
Valsmenn hafi líka búið sig vel undir
það mót. Haldið vel saman og æft vel.
Ég held það hafi verið í Alþýðublaðinu
17. júlí, sem ég sá auglýsta skemmti-
ferð á vegum félagsins upp í Hvalfjörð.
Og það er einmitt á þessum dögum, sem
loftfar Graf Zeppelin sveif yfir suður-
strönd íslands. Hinir nýbökuðu fslands-