Valsblaðið - 11.05.1961, Qupperneq 75

VALSBLAÐIÐ
73
Björgúlfur, Haukur, Ellert. Snorri fór útaf í fyrri hálfleik vegna
meiðsla en Jóhannes fór í hans stað, en Egill kom í stað Jóhannesar.
Vegna vaxandi ófriðarhættu, gerði fararstjóri ráðstafanir um skips-
rúm fyrir flokkinn, frá Kaupmannahöfn með Brúarfossi, en ráðgert
hafði verið að fara með Dettifossi 6. sept. frá IJamborg. Var þetta
og gert í samráði við Dr. Erback, sem var einn af leiðsögumönnum
flokksins og mikill Islandsvinur, en hann hafði samband við aðalstöðv-
ar þýzka íþróttasambandsins í Berlín. Skyldi flokkurinn ekki dvelja
lengur þar í landi, en halda af stað til Kaupmannahafnar og greiddi
þýzka íþróttasambandið allan kostnað þangað.
Til Hamborgar var komið 1. sept. og þar haldið skilnaðarhóf. Þar
flutti dr. Erbach aðalræðuna, og harmaði hvernig til hafði tekizt, um
heimsókn þessa og vonaði að íslenzkir knattspyrnumenn ættu eftir
að koma bráðlega aftur til Þýzkalands. Vafalaust hefir hann ekki grun-
að, að svo mikið blóð mundi renna áður en næsta heimsókn yrði, eins
og raun varð á.
Gísli Sigurbjörnsson þakkaði í snjallri ræðu Dr. Erbach persónulega
fyrir góða leiðsögu og vináttu fyrr og síðar. Hann þakkaði og Fritz
Buchloh vináttu og aðstoð við þjálfun, og ýmsum öðrum, sem greiddu
götu flokksins, bæði í blíðu og á stríðum „flótta“.
Úti var borgin myrkvuð, og fyrir gluggum héngu þykk svört glugga-
tjöld. Loftárás var ekki óhugsanleg.
Næsta morgun hélt „flóttinn" áfram, og haldið til landamæra Dan-
merkur og satt að segja létti ýmsum, að stíga á danska grund, í það
sinn.
Til Kaupmannahafnar var komið um kvöldið, ólafur Sigurðsson, Jó-
hannes Bergsteinsson og ívar Guðmundsson höfðu farið kvöldið áður,
til að undirbúa dvölina í Kaupmannahöfn. Naut flokkurinn þar vinfengis
KFUM, en þar var haldið til, fyrstu næturnar, en síðar var flutt í Brú-
arfoss og haldið þar til.
Dvölin í Kaupmannahöfn var fremur tilbreytingalaus, KFUM-Bold-
klub bauð flokknum að sjá kappleiki milli Frem og B-93 og síðar leik
milli KFUM-Boldklub og B-1909.
Það drógst til 9. sept. að Brúarfoss færi af stað, vegna hinnar miklu
Hinir sjóveiku koma á þilfar og nærast. Frá vinstri SigurSur Ólafsson, Hermann
Hermannsson og Haukur Óskarsson. Á leiíS til Þýzkalands 1939.
hefur nú unnitS drengilegan sigur eftir
margra ára trúfast starf; bú mátt gleíij-
ast yfir þeirri sæmd, a% þitt félag hef-
ur fengiS nafnbótina: „Bezta knatt-
spyrnufélag Islands“, en mundu aíS
vandi fylgir vegsemd hverri, og þú átt
framvegis aÍS keppa aií því, aÍS Valur
eigi þetta nafn meiS réttu og fái haldiÍS
því sem lengst. En þaÍS veriiur því aii-
eins aÍS hver einstaklingur og félagiÍS
yfir höfuÍS muni eftir Drottni á vegum
sínum og íþróttastarfi. Þá mun þaÍS æ
betur geta rækt þá skyldu sína aÍS sýna,
hvernig helga má GuÍSi líkamlega íþrótt;
og þá verÍSur þessi íþrótt ekki aÍSeins
heilnæm fyrir líkamann og hressandi
fyrir beinin, heldur einnig göfgandi
fyrir andann og menntandi fyrir sál-
ina. En af bessu þrennu samanstendur
maÍSurinn og postuli Drottins þráir:
„aÍS gjörvallur andi yÖar, sál og likami
varÖveitist ólastanlega IviÍS komu Drott-
ins vors Jesú Krists“. ÞaÍS hafa veriÍS
þeir timar, aÍS kristnir menn hugsuiiu
eingöngu um andann, og drógu sig út úr
mannlegu félagi til þess aÍS þjálfa and-
ann sem mest í fullkominni þjónustu
GuÍSs. En Jesús gaf ekki þaÍS boÍS Iæri-
sveinum sínum, heldur: „FariS og gjör-
iÍS þjóÍSirnar aÖ lærisveinum og kenniÖ
þeim aÍS halda sem ég hef boÖiÍS yÖur“.
— ÞaÍS hafa aftur veriö þeir tímar, aÍS
menn hugsuiiu eingöngu um lærdóm og
menntun sálarinnar, og urÍSu nokkurs-
konar lærdómsvélar, en vanræktu lík-
ama og anda. Enn hafa veriÖ þeir tím-
ar, þegar menn hugsuiiu ekki um ann-
aÍS en líkamann og þjálfuÖu hann ein-
an; þeir gátu líka fengiÍS sterkan búk og
stinna vöÍSva, en svo var allt þeirra
ágæti taliÖ. — ÞaÍS fullkomna er, aÍS
gjörvallnr mE‘,ÍSui''inn, líkami, sál og
andi, þroskist sem mest alhliÖa og jafn-
hliSa. I því er full fegurÖ, og þaÖ er
Guiis vilji. Án þess má minna á aÍS
postulinn, sem hafÍSi mætur á líkams
iþróttum og dró marga undursamlega
lærdóma af íþróttalífinu, segir: Líkam-
leg æfing er til lítils nýt, en guÍShræÖsl-
an er til a 1 1 r a hluta nytsamleg“ og þá
einnig nytsamleg til þess aÍS líkamleg
æfing verÖi um leiii blessunarrík æfing
fyrir allan manninn. „Son minn!“ seg-
ir oröiis, „gleym ekki kenning minni“.
— Svo segir Drottinn. Og þér, sem nú