Valsblaðið - 11.05.1961, Qupperneq 88

86
VALSBLAÐIÐ
Andreas viS skálabygginguna.
Karl Jónsson
Hinn öruggi starfsmaður, í öllu sem
hann tekur að sér að gera. Vann m. a.
gott starf í skíðaskála Vals. Keppandi
í meistaraflokki og h.ndknattleik.
Jóhann Jóhannesson
Einn þeirra, sem tók virkan þátt í starf-
inu milli 1920 og 1930. Æfði að stað-
aldri. Sá um knettina um árabil. Þjálf-
aði þriðja f 1., sem vann fyrsta þriðja fl.
mótið, sem Valur vann 1929.
Þegar um vorið hófust svoi>framkvæmdir fyrir alvöru og unnið var
inguna, öflun efnis, vinnslu á því o. fl.
þegar um vorið hófust svo framkvæmdir fyrir alvöru og unnið var
aðallega um helgar, þar sem skálinn var svo langt í burtu frá bænum.
Öll vinna, nema hellulögn á þak, var framkvæmd af Valsmönnum sem
sjálfboðavinna. Var vinnudagur oft langur um helgarnar og hressilega
tekið til hendinni. Það varð líka að vera, því það afrek var unnið,
að það tókst að vígja húsið sama ár, eða 11. desember. Voru þá liðnir
um það bil 16 mánuðir frá því „Valgerðarstaðir“ voru teknir..í notkun.
Yfirsmiður hússins var Andreas Bergmann og sá, sem sá mest um
útveganir á efni til skálans. Annars skipuðu skíðaskálanefnd þetta
ár þeir: Þorkell Ingvarsson, Andreas Bergmann, Jóhannes Berg-
steinsson, Eyjólfur Magnússon, Magnús Bergsteinsson, Hermann Her-
mannsson og Axel Gunnarsson. Báru þeir höfuðþungann af fram-
kvæmdunum. Margir aðrir tóku mjög virkan þátt í smíði skálans og
má þar nefna Sigurð ólafsson, Karl Jónsson, Guðmund Kr. Guðjónsson
(einn af stofnendum Vals). Yfirleitt voru 10—15 menn í skálanum
við vinnu um helgarnar.
Vígslan fór fram með myndarbrag og voru þar margir tignir gestir:
Forseti bæjarstjórnar Reykjavíkur, formaður KFUM og forustumenn
íþróttamála í Reykjavík.
Árið eftir var skíðageymsla reist við skálann og þak hennar tyrft,
og fyrir framan sjálfan skálann var stór pallur byggður.
Staðurinn undir skálann var á sínum tíma valinn með það fyrir
augum, að þar mætti einnig gera knattspymuvöll og þá haft í huga,
að þar yrði eins hægt að dvelja fyrir félagsmenn, knattspyrnumenn
og handknattleiksmenn, á sumrum og vera þar um helgar. Sumarið
1945 var ráðist í að slétta svæðið, fyrir sunnan skálann og sá í það
grasfræi. Þá var og unnið að því að girða landið.
Allt þetta hafði gengið með meiri hraða en nokkurn hafði órað
fyrir, og fjárhagsafkoman sýndi, að vel hafði verið unnið að fjármál-
unum, því á framhaldsaðalfundi 23. febr. 1944 segir m. a.: „Þá las
formaður skíðanefndar, Þorkell Ingvarsson, upp reikninga skíðaskálans
og sýndu þeir mjög góða útkomu, eða hreina eign að upphæð kr.
34.865,10. Hann gat þess að framlag til skíðaskálans frá skemmti-
nefnd félagsins, að upphæð kr. 583,80, yrði endurgreitt."
Hlíðarendi.
Eins og drepið hefur verið á, í þessari sögu Vals, hefur það verið
rauður þráður í starfseminni, að félagið hafi sinn eigin völl, hafi
aðstöðu til þess að veita félögum sínum sem bezt þroskaskilyrði. Það er
að kalla fyrsta verkefni ungu drengjanna, sem stofnuðu Val 11. maí
1911, að ryðja sér athafnasvæði og þeir gefast ekki upp, þó þeir verði
þrívegis að víkja fyrir opinberum mannvirkjum, á fyrstu 15 árunum
og getið hefur verið um hér á öðrum stað. Enn var hafizt handa,
nokkrum árum síðar, um að ryðja völl og þá suður við Öskjuhlíð, en
einnig það var ekki til frambúðar, enda kom að því síðar að hann
lenti undir flugvellinum. óié
Með umræðunum um kaupin á Lögbergi, var sem nokkur hreyfing
kæmist á þessi mál félagsins, og það ýtti undir að athuga í fullri
alvöru, að fá land fyrir félagið til athafna sinna.
Rétt áður hafði þó vaknað ný von um, að félagið fengi samastað,
er sú hugmynd kom fram, að landið suðvestan við öskjuhlíðina yrði