Valsblaðið - 11.05.1961, Síða 116

114
VALSBLAÐIÐ
Jóhann Eyjólfsson
Byrjaði ungur að iðka knattspyrnu.
Varð snjall fimleikamaður og varð að
velja þar á milli. Hallaðist að knatt-
spyrnunni með góðum árangri. Lék
lengi í meistaraflokki og varð meistari.
Góðviljaður og léttur í lund. Formaður
um skeið.
Friðjón FriSjónsson
Einn af yngri mönnunum, sem tekið
hefir þátt í stjórnarstörfum. Bar fljótt
á góðum hæfileikum hjá honum til slíks:
samvizkusemi, skyldurækni og alvara
einkenna störf hans. Á vafalaust eftir
að bera hita og þunga af stjórnarstörf-
um á komandi árum.
Axel Þorbjörnsson
Einn af þeim, sem fyrst og fremst lét
sig miklu skipta stjórnarstörf. Vak-
andi fyrir öllu, sem Val var til heilla.
Var um tíma í stjórn Vals. Virkastur á
árunum 1930—1940.
Flokkurinn fór frá Reykjavík 15. júlí með ms. Gullfossi, og við á
III. farrými, og fór vel um okkur þar. Þessa daga, sem ferðin tók
til Kaupmannahafnar var öllum æfingum sleppt, hvílt sig og slappað
af við söng og spil, og engin hafði tíma til að láta sér leiðast. Jafnvel
Sigurður ólafsson, sá mikli sjógarpur, varð aldrei sjóveikur; bara
hélt það um tíma.
Þegar til Kaupmannahafnar kom, var tekið á móti okkur af KFUM’s
Boldklub, og af mikilli gestrisni, enda hittust þar vinir aftur í annað
sinn það sumar, því þeir voru í heimsókn hjá Val fyrr um vorið.
Þarna lékum við okkar fyrsta leik og sigruðum eftir prýðilegan leik
af okkar hálfu með 3:1. Jafnvel BT gat þess í kvöldútgáfu sinni, að
þetta lið frá íslandi væri hæft í dönsku meistarakeppnina.
Frá Höfn fórum við með Oslóarferjunni og þegar til Oslóar kom,
tóku á móti okkur gamlir og góðir vinir úr „Vaaleringen“, einu af for-
ystufélögum borgarinnar í knattspyrnu. Okkur var ekki í kot vísað hjá
þessum frændum okkar, eða öðrum, sem við gistum þessa ferð, alls
staðar fengum við einstaklega hlýjar móttökur og fyrirgreiðslur, sem
seint gleymast. í Osló lékum við á móti Vaaleringen á Bisletleikvang-
inum, í ausandi rigningu, en Valsliðið átti mjög góðan leik, þó gest-
gjafarnir sigruðu með 3;2. Osólai’blöðin gátu þess leiks vinsamlega,
töldu liðið vera gott knattspymulið á norskan mælikvarða, og að Vals-
liðið mundi ekki tapa fleiri leikjum af þeim fimm, sem það ætti eftir
að leika við norsku félögin. þetta reyndist líka rétt og satt. Eftir Oslóar-
leikinn var þessi för ein sigurganga; fyrst við „Grane“ í Arendal 4:1;
næst við „Dam“ í Kristianstad 4:0; þá við „Flekkefjord FK“ í Flekke-
fjord 1:0; síðan við „Vard“ í Haugasund 7:3; og síðast við ,,Ulf“ í Sand-
nes 4:2.
í öllum þessum leikjum stóð liðið sig afbragðsvel, sýndi góða og þó
nokkuð fjölbreytta knattspyrnu, sem áhorfendur mátu mikils. Sérstak-
lega man ég eftir leiknum í Haugasundi, á móti „Vard“, blöð og áhorf-
endur jöfnuðu Valsliðinu við hið velþekkta knattspyrnulið frá Tékkó-
slóvakíu, „Kladno“, sem hafði keppt þar nokkru áður. Allir þátttak-
endur voru einhuga í að gera þessa ferð eftirminnilega, bæði frá félags-
legu og knattspyrnulegu sjónarmiði. Eiga þar allir jafnan hlut að máli
og ekki sízt þeir tveir ágætu lánsmenn frá öðrum félögum, Sæmundur
Gíslason, Fram og Gunnlaugur Lárusson, Víking.
Eftir leikinn í Osló fórum við með strandferðaskipi til Arendal og
síðan til Kristiansand. Siglingaleiðin út Oslóarfjörðinn og suður og
vestur fyrir Lindesnes, syðsta odda Noregs, er sérkennileg og skemmti-
leg leið, sérstaklega á svona skipi, sem kemur við á hverri höfn og ýmist
losar sig við eða tekur fólk, sem er í dagsins önn, við störf sín eða
útréttingar. Frá Kristiansand fórum við í langferðabíl til Flekkefjord
og þaðan til Sandnes og síðan með ferju til Haugesund. Landleiðin
sunnan löngufjalla er sumstaðar allhrikaleg, sérstaklega í Kvinesdal
og Sirdal. Örnefni á þessari leið mintu okkur oft á uppruna forfeðra
vorra, þarna blasti við okkur borgarnöfn og örnefni á hverju leyti, sem
gátu alveg eins verið íslenzk sem norsk.
Ég fullyrði svo að lokum að sjaldan hafi farið jafn samstilltur íþrótta-
flokkur í ferðalag sem þessi, og óska ég þess að Valsmenn megi margar
slíkar ferðir fara í framtíðinni, þeim, landi og þjóð til sóma.