Valsblaðið - 24.12.1968, Blaðsíða 44

42
VALSBLAÐIÐ
um mestu snillingum heimsbyggð-
arinnar á knattspyrnusviðinu.
Vissulega var Valsmönnum
þetta Ijóst, það var því, í sjálfu
sér, engin furða, þó að þeim skyti
nokkurn skelk í bringu í fyrstu, er
þeir fengu þá „óvæntu“ fregn, að
kappar þessir, hinir vígdjörfu og
fótfimu, sem hin frægustu lið
knattspyrnuheimsins hefðu ekki
staðið snúning, myndi „finna þá
í fjöru“ á Laugardalsvellinum 18.
september. En hér tjáði ekki um
að sakast. Nú dugði ekki annað en
bregðast af skörungsskap og karl-
mennsku við vandanum. Berjast
til þrautar og falla þá, ef svo vildi
verða, með sæmd.
Eftir að Valsmenn „leikir og
lærðir“, eldri og yngri, höfðu jafn-
að sig nokkuð eftir „sjokkið", sem
hið næsta sérstæða tilvik hafði
skapað þeim og mynd sú tók að
dofna, sem af því leiddi og svifið
hafði þeim fyrir hugskotssjónum
m. a. um ótal grúa marka, þar
sem Sigurður hafði ekki við að
tína boltann úr netinu, eftir lát-
lausa vélbyssuskothríð Eusebió og
Co„ en vörn og sókn Vals léki nán-
ast hlutverk „statistanna“ í leikn-
um, meðan hver snillingur mót-
herjanna af öðrum prjónuðu í
kringum þá og framhjá þeim, með
boltann á tánum, rétt eins og væri
hann við þá límdur, kom upp ann-
ar flötur myndarinnar í hugann.
Við nánari athugun mætti Valur
„í raun og sann“ vera forsjóninni
þakklátur fyrir þessa „vendingu"
hennar. Hér væri á ferðinni slíkir
öndvegissnillingar að aldrei hefðu
aðrir eins stigið fæti á íslenzkan
knattspyrnuvöll. Lið, sem ekki
undir öðrum kringumstæðum en
sem þátttakendur í Evrópukeppni
eða annarri slíkri, hefði lagt leið
sína á norðurhjara. Nú myndi þó
íslenzku knattspyrnuáhugafólki
einu sinni gefa á að líta. Valsmenn
tóku aftur gleði sína og urðu kátir
við þá hugsun eina saman, að
hafa þó átt sinn mikla þátt í slíku
— hver svo sem úrslitin yrðu. En
þau yrðu sennilega eftir öllum sól-
armerkjum að dæma, aðeins á einn
veg. Hér var og ólíku saman að
jafna. Annarsvegar, að vísu
áhugasamir, útkjálkapiltar, en
hinsvegar þrautþjálfaðir atvinnu-
menn og knattspyrnuheimsborg-
arar. En hvað sem úrslitunum liði
á vellinum, í leiknum, skyldi sýnt
og sannað að höfðingjadjarfir
væru heimamenn og kynnu vel að
fagna góðum gestum.
Undirbúningur.
Undirbúningur, bæði að æfing-
um og móttökum öllum, var þegar
hafinn.
Skipaðar voru þrjár nefndir,
sem hafa skyldu megin veg og
vanda af því mikla starfi, sem í
hönd fór.
Voru nefndirnar þannig skip-
aðar:
Móttökunefnd: Elías Hergeirs-
son formaður Knspd., Árni Njáls-
son gjaldkeri deildarinnar og
Ægir Ferdínandsson formaður
Vals. Elías var formaður nefndar-
innar, sem var hið leiðandi afl
alls undirbúnings og móttöku.
Áróðursnefnd: Baldvin Jónsson
formaður, Jón Kristjánsson, Páll
Ragnarsson, Sigurður Marelsson
og Hermann Gunnarsson.
Fj áröflunarnefnd: Guðmundur
Frímannsson formaður, Karl Stef-
ánsson, Friðjón Guðbjörnsson,
Þorsteinn Friðþjófsson og Friðjón
Friðjónsson. Nefnd þessi skyldi
m. a. sjá um leikskrá, safna aug-
lýsingum og tryggja heimsókninni
varasjóð.
Nefndir þessar tóku þegar til
starfa og unnu hvert á sínu sviði,
af miklum og árvökrum dugnaði,
frá upphafi vega og þar til yfir
lauk. Starf þeirra tókst líka mjög
vel og móttökur allar voru Val til
hins mesta sóma. En að veita mót-
töku slíku liði sem Benfica er, sem
er vant þeirri beztu þjónustu, sem
unnt er að láta í té á slíkum ferða-
lögum, kostar mikla vinnu og gott
skipulag hlutanna. En samkvæmt
umsögn fararstjórnar Benfica-
manna lauk lauk hún miklu lofs-
orði á móttökurnar.
Gestunum var tryggð gisting í
Hótel Loftleiðum og náðust hag-
kvæmir samningar við hótelið.
Létu gestirnir mjög vel af öllum
aðbúnaði þar.
Stór ,,plaköt“ voru gerð og
prentuð og dreift um alla borgina,
m. a. komið fyrir í ótal verzlana-
gluggum. Þá voru og gerðir litlir
snotrir- áróðursmiðar, sem m. a.
voru festir á kyrrstæði bíla við
bíó og önnur samkomuhús og víð-
•ar um borgina. Gerð voru og all-
stór auglýsingaspjöld með Eusebío
hinum heimsfræga, þar sem heil-
mynd af honum trónaði ásamt um-
sögn um snilli hans. Frásagnir af
liði gestanna og auglýsingar dundu
dag hvern í útvarpinu með aukn-
um krafti eftir því sem hin stóra
stund nálgaðist, og sjónvarpið lét
ekki sinn hlut eftir liggja. Fréttir
birtust þar um liðið og kvikmynd-
ir af því, bæði við æfingar þess á
heimaslóðum og leiki frá keppni
við aðra mektarbokka knatt-
spyrnunnar víðsvegar í heiminum.
En hlutur sjónvarpsins er ekki
þar með allur sagður, í þessu til-
viki. Því auk frétta og mynda í
íþróttatímanum, skaut veðurfræð-
ingur áróðri fyrir leiknum inní
veðurfréttirnar, það var Páll
Bergþórsson; um leið og hann var
svo elskulegur að spá góðu veðri
leikdaginn. Reyndist það sannur
spádómur. Þá skal síðast en ekki
sízt minnst dagblaðanna og
íþróttafréttamanna þeirra, sem
satt að segju fóru hamförum um
síður sínar, dag eftir dag. Langar
greinar birtust í þeim öllum um
liðið í heild og einstaka leikmenn
þess, ásamt fjölda mynda. Þá birti
Vikan ítarlega grein um frægasta
garpinn í liðinu, Eusebio, hinn
heimsfræga. Auk heilsíðu litprent-
aðrar forsíðumyndar, fylgdu
greininni mikill fjöldi mynda bæði
frá einkalífi kappans og frá knatt-
spyrnuferli hans.
Þannig sköpuðu ríkisútvarpið,
sjónvarpið, dagblöðin, Vikan og
áróðursnefnd Vals, þá „stemmn-
ingu“ og hugblæ, meðal almenn-
ings, sem entist til þess að leikur
þessi var fjölsóttari en nokkurn
hafði órað fyrir.
I Portúgal valcti þessi för mikla
athygli. Benfica til Islands. Flest-
ir þar um slóðir vissu ekkert um
ísland eða hvar það væri. Stór-
blöð í Lissabon, hugðust bæta úr
þessu og sendu blaðamann gagn-
gert hingað til lands. Sá skyldi
afla upplýsinga um land og þjóð og
Val. Dvaldi blaðamaðurinn hér um
skeið. Átti hann m. a. viðtal við
formann Vals og þjálfara. Fékk