Valsblaðið - 24.12.1968, Blaðsíða 48

46
VALSBLAÐIÐ
„Höndunum lyfti ég í bæn til þín“, segir í IjóÖi, og hér fylgir líkami SigurÖar Dagssonar
eflir, hátt yfir alla hina. Halldór Einarsson til vinstri.
hann þær upplýsingar, sem hann
óskaði eftir og fyrirgreiðslu. Rit-
aði hann síðan margar greinar um
för sína og fræddi landa sína um
Island og íslendinga og íþrótta-
hreyfingu landsins, aukum knatt-
spyrnuna. Var þetta vissulega
landkynning.
Fyrirframsala aðgöngumiða
hófst svo 10 dögum fyrir leikinn.
Hafði Árni Njálsson forystu um
söluna og yfirstjórn hennar. Um-
boðsmenn voru skipaðir víðsvegar
um landið, í flestum stærri kaup-
stöðunum, sem tóku á móti pönt-
unum áður en hin eiginlega for-
sala hófst. Það sýndi sig þegar, að
áhugi á leiknum var mjög mikill;
hinn margþætti áróður sagði sann-
arlega til sín. Verðinu var og mjög
í hóf stillt.
Þegar á fyrsta klukkutímanum
seldust öll stúkusæti, og fengu
færri en vildu. Síðan gekk dag
hvern, jafnt og þétt, á aðra að-
göngumiða, stæði og barnamiða.
Langar biðraðir mynduðust við
miðasöluna, en salan hófst kl. 1
e. h. og stóð til kl. 6, nema leikdag-
inn, þá var selt frá kl. 10. fh. til 4
e.h. Jafnhliða fór þá sala fram við
Laugardalsvöllinn frá kl. 1 e. h.
til þess tíma að leikurinn hófst kl.
6.15 e. h. 18. sept.
Áhorfendafjöldinn reyndist vera
milli 18 og 19 þúsund og hefur
enn sem komið er aldrei meiri
mannfjöldi sótt kappleik í Laug-
ardalnum. Er þetta met, sem verð-
ur seint hnekkt.
Leikinn sóttu ekki aðeins fólk
úr Reykjavík og nágrenni, heldur
víðsvegar að af landinu, hundruð-
um og þúsundum saman, frá hin-
um stærri bæjum og fjölmennari
byggðarlögum, m. a. af Austur-
landi. Mun það og vera einsdæmi,
að fólk, svo langt að geri sér það
eitt til erindis til Reykjavíkur að
horfa á knattspyrnukappleik.
Vissulega var þetta einstök að-
sókn að íþróttakeppni. Að þessu
sinni sóttu ,,völlinn“ allt að tíundi
hver íbúi landsins. Svarar þetta til
þess að um 20 milljónir manna
sæktu leik í Bandaríkjunum, en
um 70 milljónir í Kína.
Kapparnir koma.
Hinn 16. september renndu svo
gestirnir í hlaðið, á Gullfaxa Flug-
félagsins. Auk stjórnar Vals, und-
irbúningsnefnda og annarra fé-
laga, kom margt forvitinna áhorf-
enda. Skipti það hundruðum, sem
komu þarna, beinlínis vegna komu
Benfica. Lófaklapp hvað við frá
hinum fjölmenna hópi, er liðsmenn
gengu niður landganginn, einn af
öðrum komu þeir í ljós, klæddir fé-
lagsbúningi sínum grábláúm að
lit. En hetjan mikla, Eusebio, sem
menn voru fyrst og fremst komnir
til að hylla, birtist ekki. Einn af
öðrum tíndist út úr vélinni, en
kappinn kom ekki. Hann er ekki
með, hann er ekki með, hvað við
frá manni til manns í næsta há-
værum hvíslingum. Og talað var
um svik af einum, og um að skila
aftur aðgöngumiðanum sínum, af
öðrum. Vissulega kom þetta illa
við stjórn Vals og aðra trúnaðar-
menn, sem þarna voru. Skeyti
hafði borizt um það til Vals frá
stjórn Benfica að allir beztu leik-
menn liðsins kæmu. Hvað hafði
komið fyrir. Hafði maðurinn orðið'