Valsblaðið - 24.12.1968, Blaðsíða 77

VALSBLAÐIÐ
75
Ibyggnir og hugsandi bræSur. Öli B. Jónsson til hœgri, sem hættir nú þjálf-
un hjá Val „í bili'og bróSir hans GuSbjörn, sein tekur viS.
Oli B. Jónsson kvaddur — í bili
hún Snorrabúð stekkur og lyngið
á Lögbergi helga blánaði’ af berj-
um hvert ár, börnum og hröfnum
að leik“.
Vegsummerkjaleysið og ókunn-
ugleikinn, auðnin og morgunkyrrð-
in, gjörðu hrifning mína sorgum
blandna.
Séra Friörik Fnðriksson,
Undirbúningsárin.
Minningar frá æskuárunum.
Úr ræðu haldinni af
séra Friðriki Friðrikssyni
við setningu kristilega mótsins
í Vatnaskógi 22. júní 1946.
Auðæfa-oflætið kemur mörgu
nytsömu til leiðar til menningar
og framfara, en þeim verður það
fánýtt vegna öfugrar hugsunar og
hinnar hrokafullu sjálfsdýrkunar,
sem gleymir að gefa Guði himn-
anna dýrðina.
Ó, að hin hógværa rödd Jesú
gæti hvíslað að þeim: „Hvað gagn-
aði það manninum, þótt hann eign-
aðist allan heiminn, en fyrirgjöri
sálu sinni“ (Matt. 16, 26). Þetta
eru hinar miklu nauðir, sem eru
yfir oss og geta komið oss á kald-
an klaka.
Vér erum líka staddir í stórri
neyð og hættu vegna fýsnar holds-
ins og fýsnar augnanna (1. Jóh.
2, 16). Þetta eru hættur, sem oft
verða samferða velsældinni og
andvaraleysi hennar. Menn missa
taumhald á sjálfum sér og svo
vaða fýsnir og girndir holdsins
uppi. Óviðráðanleg nautnasýki og
skemmtanaþorsti, oflátungsháttur
og miklar kröfur til annara, en
engar til sjálfs sín, heimta full-
nægingu fýsnanna. Þar af brýzt
fram þjófnaður og þess háttar
glæpsemi. Margir leiðast út í svall
og óreglu og drykkjusýki.
Hún kemur til leiðar eyðilegg-
ingu á manngildi og þrótti æsku-
lýðsins, gjörir hundruð af efnileg-
um ættjarðarsonum að ómennum
og ræflum, og síðan að þjóðar-
þyngslum. — Það þarf að reisa
stærri og stærri fangelsi, drykkju-
mannahæli, og allskonar stofnanir,
hverja annari sorglegri.
Þetta eru ávextir guðgleymsk-
unnar, því að þar sem Guð er lát-
inn gleymast í samfélagi manna,
þar fer að vaxa fyrirlitning æsk-
Eins og kumiugt er hefir Óli B.
Jónsson verið þjálfari hjá Val þrjú
s.l. ár, og hefir það ekki farið milli
mála að vel hefir farið á með Óla og
Val. Árangurinn hefir heldur ekki
látið á sér standa: íslandsmeistarar
tvö ár í röð, en tíu ár voru liðin frá
því að sigur í meistaraflokki í knatt-
spymu hafði unnizt.
Að ekki gekk eins vel á s.l. sxnnri
verður Óli tæpast sakaður um, þar
verða aðrir að taka á sig ábyrgð.
ÓIi var kvaddur að þessu sinni
með kveðjukaffi í Félagsheimili
Vals í haust, og voru þar saman-
komnir meistaraflokkur og ýmsir
framámenn Vals.
Aðalkveðjuræðuna flutti formað-
ur félagsins, Ægir Ferdinandsson, og
þakkaði Óla fyrir mjög vel unnin
störf fyrir félagið. Kvaðst hann full-
yrða, að þar mælti hann fyrri munn
allra félagsmanna.
Allir hafa metið störf hans mikils,
og allir sjá eftir honum, og Ægir
hætti við: Við vonum að það verði
ekki langt þangað til að hann kem-
ur aftur.
Óli ávarpaði viðstadda, og kvaðst
hafa unnið eins og Valsmaður og
tóku viðstaddir undir það. Hann
sagðist ekki vera fyllilega ánægður
8----------------------------------
unnar á Guði og Guðsorði, þar
næst fyrirlitning á sæmilegum sið-
um og framferði; síðan taka ung-
lingaglæpir að vaxa og vaxa eins
og aurskriða eða snjóflóð úr bröttu
fjalli. Siðlæti og hreinlífi þverrar
æ meir. Helgi og virðing hjóna-
bands og heimila dofnar, en van-
hugsuðum skynditrúlofunum og
fljótfærnis hjónaböndum fjölgar.
með sumarið og kvaðst álíta að við
hefðum getað betur.
Mér hefir fallið dvölin með ykk-
ur mjög vel, hélt Óli áfram, og mér
hefir liðið alveg sérstaklega vel í
Val. Ég hefi kynnzt hér góðum fé-
lögum og góðum félagsanda, og fé-
lagslífið hér er betra en ég hefi átt
að venjast þar sem ég hefi dvalið
annars staðar.
Ég óska ykkur alls velfarnaðar,
sagði Óli að lokum, og kvaðst vona
og telja að þeir ættu að geta keppt
um að vera i fremstu röð.
Ennfremur tóku til máls Elías
Hergeirsson, formaður Knattspymu-
deildarinnar, og fyrrverandi formað-
ur hennar, Björn Carlsson, sem báð-
ir þökkuðu Óla fyrir skemmtilegt
samstarf og mikinn árangur.
Einhvem veginn virtist manni að
verið væri að kveðja góðan vin, sem
væri að fara í smáferðalag, en allir
hlökkuðu til að fá „heim“ aftur. Og
það var eins og manni fyndist það
liggja í loftinu, að sú tilhögun að fá
bróðir Óla, Guðbjöm, sem þjálfara
næsta ár, væri að brúa dálítið bilið,
þangað til ÓIi kæmi aftur, en þetta
er ef til vill óskhyggja.
Hver veit?
F. H.
-----------------------------------»
Hjónaböndin fara líka fljótt út
um þúfur og valda neyð saklausra
barna í fyrstu bernsku. Það er
hræðilegt að hugsa til þess, að
efnileg fermingarbörn hafa
skömmu eftir ferminguna fengið
á sig stimpil óreglu, lauslætis og
jafnvel glæpsemi, áður en þau hafa
náð fulltíða aldursþroska og mann-
dómi.