Valsblaðið - 24.12.1968, Blaðsíða 61

VALSBLAÐIÐ
59
Albert Guðmund&son, nýkominn heim frá Frakklandi, í glaðlegum samræðum við
forseta Franska knattspyrnusambandsins.
Albert fyrir allri þeirri mjólk sem
hann getur drukkið, á meðan hann
færir þeim sigur á sunnudögum.
(Á þessum dögum var mjólk
skömmtuð í Nancy.)
Vann marga golfbikara fyrir
golfleik.
Það mun ekki eins almennt vit-
að að Albert var góður golfleikari
og tók þátt í mótum þar syðra, með
góðum árangri. Hann byrjaði að
leika golf sem æfingu fyrir knatt-
spyrnuna í París, og eftir að hann
fór til Nizza. Þá komst hann undir
handleiðslu Frakklandsmeistarans
í golfi, og æfði með honum. Golf-
ið æfði hann síðdegis, þegar hann
hafði lokið knattspyrnuæfingum
sínum. Tók hann svo þátt í mótum
hjá golffélögunum þar um slóðir
og varð ærið sigursæll.
Vann hann marga bikara til
eignar, og aðra, sem voru farand-
gripir, sem geyma nafn hans.
Hann hafði mjög gaman af golf-
leik og.saknar þess enn þann dag
í dag, að hafa ekki tíma til að
halda því við.
Kona hans sagði mér að einu
sinni sem oftar fór hann af stað
til að leita að golfvelli, sem hann
gæti leikið á, og þegar hann er
kominn á ákvörðunarstaðinn, er
völlurinn í notkun, það á að fara
að byrja þar golfmót. Hann gat
því ekki fengið afnot af honum, en
ef hann vildi taka þátt í mótinu,
þá var honum það heimilt.
Hann var ekki lengi að átta sig,
hann gat alveg eins slegið knött-
inn í mótinu eins og á æfingu, og
gerðist þátttakandi. Nú, það fór
svo að hann vann mótið og bikar-
inn til eignar.
,,Kæri vinur minn Albert“ ....
Útdráttur úr ræSu sendiherra
Frakklands á fslandi, M. H.
Voillery, — eftir landsleik
Frakkland-lsland 1957.
.... Við höfum líka haft til
skamms tíma Albert Guðmunds-
son í Frakklandi, og allir vita með
hvaða árangri, og er það ef til vill
það mesta, sem lagt hefur verið
fram til styrktar samböndum
þj óða okkar. Mér er 1 j uft að minn-
ast þess nú, vinur minn Albert, hve
miklar og góðar endurminningar
þú skildir eftir í landi mínu, ekki
aðeins vegna óvenju mikilla hæfi-
leika í þinni atvinnugrein, heldur
einnig vegna mannkosta þinna og
hjartagæzku. Að mínu áliti varst
þú í Frakklandi samtímis heppi-
legur fulltrúi íslenzkrar knatt-
spyrnu, og með hinni mannlegu
framkomu þinni sannur fulltrúi
Islendinga, eins og ég þekki þá og
virði.....
Og enn muna þeir eftir
Monsieur Albert.
Þegar við Brynhildur kona Al-
berts höfðum blaðað í gegnum úr-
klippurnar, segir hún, að það virð-
ist sem Frakkarnir muni enn vel
eftir Albei't. Ég og synir okkar
tveir vorum á ferðalagi um
Frakkland s.l. sumar, og komum
við þá við í Nizza. Kom ég þá á
veitingastað, þar sem við vorum
vön að koma á áður og rabba við
félagana, og kunningja okkar.
Frétti ég þá að um kvöldið ætti að
fara þar fram leikur milli Nizza
og Florenz. Mig langaði til að lofa
drengjunum að koma á völlinn,
sem pabbi þeirra hafði svo oft leik-
ið á.
En þá kom í ljós, að allir að-
göngumiðar voru löngu útseldir.
Kunningi okkar sagðist þó ætla
að sækja okkur, og far-a með okkur
að vellinum og gera tilraun til að
ná í miða, eða koma okkur inn.
Þegar þangað kom náði hann í
forstjóra félagsins og hvarf svo
dálitl-a stund. Kom síðan aftur og
sagði okkur að gera svo vel.
Engin sæti eða stólar voru til, en
kona Monsieur Alberts varð að
komast inn með syni sína, sögðu
þeir, og það var farið með okkur,
og komið fyrir stólum hjá útvarps-
og blaðamönnum.
Þrettán ár voru liðin frá því við
áttum heima þarna, og þess má
geta, að annar sonur okkar var
fæddur í Nizza.
Þetta var mikið æfintýri fyrir
drengina, því leikið var á flóð-
lýstum velli, en það höfðu þeir
aldrei séð áður.
Á ferðalagi mínu um Ítalíu t. d.
Róm og víðar naut ég Alberts þeg-
ar forráðamenn hótela og fleiri
staða vissu hvaða Guðmundsson
þetta var, þá bukkuðu þeir sig og
beygðu, sagði þessi geðþekka kona,
með glampa í augum og bros á
vör. F. H.