Valsblaðið - 24.12.1968, Blaðsíða 70

68
VALSBLAÐIÐ
samt með allan þennan lióp, eða þá
að ég ók með þá inneftir.
Ég er lika ánægður með þann ár-
angur sem þeir hafa náð, miðað við
aldur. Ég hefi líka sagt við þá, að
það sé mikilsvert fyrri þá að varð-
veita þessi ár í minningunni, iialda
tryggð við leikfélagana og félagið,
hvar sem leiðir liggja í framtíðinni.
Að sjálfsögðu er ég hvetjandi þá
til að halda áfram meðan áhuginn
er fyrir hendi.
Hvað vilt þú segja um félagslífið
í Val eins og þú hefir kynnzt því?
Eftir því sem ég bezt fæ séð, bæði
þegar flokkar hafa komið heim og
eins við leiki, að þar ríki góður fé-
lagsandi, og ég held að Valur hafi
verið heppinn með leiðtoga f}rrir
ungu drengina, þau ár sem ég hefi
fylgzt með þessum málum.
Hins vegar vildi ég láta þá skoð-
un í ljós„ á þeim kvöldum sem Fé-
lagsheimilið er opið fyrir ungt fólk,
að þar væru ekki levfðar reykingar,
og það sama ætti að vera í íþrótta-
húsinu, i húnignsklefum og göng-
um. Annars er aðstaðan góð fyrir
þetta unga fólk, sem er þátttakandi
í Val, sagði þessi áhugasami faðir
að lokum.
Þá var röðin komin að þessum
fjórum mannvænlegu bræðrum, sem
síðasta ár röðuðu sér sinn á hvern
flokkinn: fimmta, fjórða, þriðja og
annan flokk.
Elztur þeirra er:
GarSar Kjartansson: „Þoð vœri
gaman «ð eignast skjal til minning-
ar um unnin mót“.
Ég byrjaði að æfa knattspymu
þegar ég var á Nönnugötunni, fór
með strákum þaðan og lét skrifa mig
inn í Val. Man eftir fyrsta úrslita-
leiknum sem ég lék í fimmta flokki,
gegn Viking, lék þá hakvörð, og var
vngstur. Ekki man ég til að hafa
verið taugaóstyrkur, þetta var bara
gaman.
Ég man lika eftir leiknum þegar
við settum vallarmet i mörkum,
skoruðum 15:0, skoraði ég þá fjög-
ur mörk. Mér hefir þótt skemmti-
legast að leika í þriðja flokki, komst
þar strax upp í A-lið. Eftirminnileg
verður mér ferðin norður í fyrra,
var þá svo heppinn að skora tíu af
þeim þrettán mörkum sem flokkur-
inn skoraði.
Svo hefi ég leikið í þriðja flokki
i handknattleik, og þá staðið í marki.
Mér finnst skemmtilegast að æfa
handknattleikinn inni á vetrum, en
knattspymuna úti á sumrum.
Ég er mjög ánægður með þjálfar-
ana, bæði í handknattleiknum og
eins í knattspyrnunni. Halda áfram,
já, já, meðan áhuginn endist.
Ég vildi að lokum segja, að mér
fyndist að það væri skemmtilegt, ef
við i 3rngri flokkunum fengjum eitt-
hvað til minningar um unnin aðal-
mót eins og Islandsmót og Reykja-
víkurmót, þó ekki væri nema lítið
laglegt skjal, sem viðurkenningu fyr-
ir þennan árangur. Ég veit, að allir
strákarnir mundu verða þakklátir
fyrir svona viðurkenningu. Gæti
Valur ekki tekið þetta upp hjá sér
í einhverju formi?
Vilhjálmur Kjartansson: „Höfum
ákveðiÖ áS halda saman og halda á-
fram aS œfa og keppa fyrir Val“.
T blaðinu í fyrra röbbuðum við við
þennan geðþekka unga mann, sem
svaraði skilmerkilega og skemmti-
lega öllum spumignum. Hann hefir
haldið hópinn með félögum sínum
allt frá fimmta flokki, og er það
glæsilegur ferill sem það lið hefir að
baki. Hann lýsti því þannig í fáum
orðum: Lék fyrst í fimmta flokki, og
unnum við þá Reykjavíkurmót, ís-
landsmót og Haustmót.
Fyrra árið í fjórða flokki töpuðum
við aðeins einum leik. Síðara árið
unnum við alla leikina og öll þrjú
mótin.
Fyrra árið í þriðja flokki töpuð-
um við einum leik og gerðum eitt
jafntefli. Unnum Reykjavíkurmótið
og Haustmótið.
Siðara árið eða i sumar urðum við
Revkjavikur- og Islandsmeistarar.
Á þessum fimm árum höfum við
tapað 5—6 leikjum. Orðið þrisvar
sinnum íslandsmeistarar og fjórum
sinnum Reykjavíkurmeistarar.
Nú förum við allir upp í annan
flokk og höfum ákveðið að halda
áfram að æfa og keppa, hvort sem
maður lendir í A- eða B-liði, það
skiptir engu máli.
Og nii verð ég að fara, því það er
að byrja undirbúningsfundur undir
Danmerkurför hjá öðrum flokki, og
ég er í kökunefnd, það er að segja
mamma bakar, en ég kem því á
framfæri!
Tá, ég vildi koma þvi á framfæri,
að það væri gaman að fá að sjá Is-
landsbikarinn sem við unnum i sum-
ar. Ekki má heldur gleyma að þakka
Róbert fyrir samveruna og kennsl-
una, á undanförnum árum
Það eru ekki margir flokkar sem
geta sýnt annan eins feril og þessi
sem Vilhjálmur sagði frá, og það
yljar gömlu Vals-hjarta að hlusta á
þetta af vörum þessa unga manns.
Einar Kjartansson: „Hefi víst not-
iS Villa bröSur míns“.
Við þennan unga mann áttum við
spjall í fyrra, þar sem hann var þá
fyrirliði i fjórða flokki, og sagðist
vel. Nú bætti hann við. — Þegar ég
kom úr Garðahreppnum aftur og á
Baldursgötuna var ég tregur til að
fara á æfingar. Strákamir voru að
segja mér að að fara, en ég hefi víst
verið smeykur við strákana sem ég
þekkti ekki.
Þá er það, að pabbi tekur mig í
bílinn og ekur með mig á æfingu, og
lét ég það sæmilegt heita. Hann tal-
ar við Lárus, og ég er settur í æfing-
una, og svo gekk þetta allt ágætlega.
Ég hefi víst notið Villa bróður mins.
Já, ég er jafn ákveðinn nú og í
fyrra að halda áfram að æfa og
keppa. Það eru lika margir strákar
sem ætla að halda hópinn, alveg í
gegnum yngri flokkana. Svo þykir
mér gaman að félagslífinu í Val.
GuSmundur Kjartansson, tiu ára:
Yngsti kvisturinn í karllegg á þess-
um blómlega meiði, svolítið hlédræg-
ur, enda ekki eins „veraldarvanur"
og þeir eldri bræður hans.
Með rólegum og lágum rómi sagði
Guðmundur:
Ég hefi æft svolítið í tvö ár, og
keppti í fyrsta úrslitaleiknum í móti
með C-liði á KR-vellinum, og við
unnum 2:0. % var svolitið tauga-
óstyrkur þegar ég lagði af stað, en
það lagaðist þegar út í leikinn kom.
Ég hefi voða gaman af að leika knatt-
spyrnu, og mig langar til að verða
eins góður og bræður mínir. Ég ætla
að halda áfram að æfa mig. Mér
finnst Hermann og Sigurður Dags-
son skemmtilegustu knattspyrnu-