Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1907, Qupperneq 85

ALMANAK 1907.
57
liönir, fór eg að verða órólegur að bíða og fór aö hugsa,
aö eúthvaö mjög alvarlegt heföikomio fyrir Antoníó. Eg
yfirgaf jjví hestana og lagði á staö til litla hússins til aö
vita, hvort eg yröi ekki einhvers visari. Eg gekk fyrst
í kring um úthýsið og hlustaöi, en ekkert gaf til kynna;
aö nokkur væri þar inni. Eítill gluggi var á þeirn
stafninum, sem vissi aö stóra húsinu; eg horföi jjar inn,
en ekkert sást nema kolsvart myrkrið. Eg klappaöi svo
á hur'ðina nokkurum sinnum, en enginn kom til dvra.
Mér þótti þetta næsta kynlegt, því eg var viss um, ö
eg haföi séö Antoníó fara þar mn, og haföi aldrei séö
hann koma þaöan út aftur.
Ef'tir að hafa beöiö nokkura stund viö' dyrnar, á-
ræddi eg aö ljúka upp hurðinni og fara inn. Eg fór
mjög hægt og gætilega og þreifaði fyrir mér viö hvert
fótmál. Eg fann að þar voru ýms verkfæri og ílát,
bæði á gólfinu og á veggjunum. Inn um gluggaim lagöi
ofurlitla skímu frá ljósunum í aðal-húsinu, og sýndist
mér aö maöur hggja á. gólfinu, rétt fyrir neöan glugg-
ann. Þóttist eg vita, aö þarna væri Antoníó, annaö
hvort sofandi eða dauður. Eg gekk nú innar eftir
gólfinu til aö vita vissu mína um þetta; en þegar eg átti
fáein fet eftir að glugganum, þá fann eg, að eg steig
fram af pallsnöf og datt ofan á steingólf fyrir neðan.—
Eftir aö hafa legið hrevfingarlaus um stund, neis eg á
fætur aftur og fanni, aö eg haföi ekki meitt mig mikiö—
að eins hruflast nokkuö á höndunum og ööru hnénu.
Eg reyndi nú strax til aö komast aftur upp á pallinn,
en haö var eklci auðgert, því þar voru engar tröppur,
enginn stiúi, ekkert þrep, og veggirnir sléttir eins og
hefluö fjöl, en svo hátt upp, aö eg gat aö eins snert palls-
nöfina fyrir ofan meö fingurgómunum.
í fyrstu hélt eg, aö það væri kjallari, sem eg var í,
en brá.tt komst eg aö raun um, að þaö var ekki. Þetta
voru á að gizka fjögurra feta breiö jarögöng, sem að