Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1907, Side 101

ALMANAK 1907.
73
munni sér til að láta það ekki bresta. Vér höfum þa'ð
fyrir satt, að Vestur-íslendingar hafi flestum ]o ióð-
tlokkum fremur verið örsnauðum löndum sínum ný-
komnum til lands stórköstlega hjálpsamir. Er óliætt
að fullyrða, að það hnekti efnalegum framförum þeirra
í bili. En eflaust hefir það aukið blessan í búi og fært
þeim ándlegan arð, sem eigi verður metinn til aura.
Þeir, er fvrstir komu og enga vini áttu né vandamenn
fyrir til að ljá þeim skýli yfir höfuð fyrstu nætur eða
láta þeim nokkurar leiðbeiningar í té,' liafa aldrei látið
sér þá tíð úr minni líða og fyr klætt sig úr skyrtu en
rétta þeim ekki hjálparhönd, er hælislausir og ráöþrota
liafa uppi staðið í ókunnu landi. Þessa líknarskyldu
hafa blöðin ávalt örfað eftir mætti og allir málsmetandi
menn leitast við að glæða hana og halda henni við.
Allir fundu nú til þess, hvílík framför það var að
hafa eignast vikublöð, þar sem öll áhugamál voru rædd
af kappi og áhuga. Mönnum fór nú að skiljast, að það
var ávinningur mikill, að blöðin vo.ru tvö en ekki eitt.
Samkepnin er ein af lífæðum hins andlega lífs og það
er heimska ein og hugarburður að ætla að hún sé skað-
leg. Hún veldur oft mótspyrnu og flokkadráttum og
verður ekki lijá því komist. En út af því fæðist ávalt
eitthvað gott og gagnlegt, sem aldrei hefði náð að fæð-
ast, ef tvær ólíkar stefnur liefði ekki þreytt fangbrögð
saman cg orðið að beita sér af öllu afli.
Auk vikublaöanna var nú líka Sdmeiningin, mál-
gaglii kerkjufélagsins, oíg lagðí drjúgan skerf til 'a'ð
auðga hugsanalif manua. Hún var nú eina málgagnið,
sem íslenzka kirkjan átti, oig þeim mun meira eftir því
(ekið, sem hún hafði til brunns að bera. Enrla hefir
hún aldrei betri verið en á þessum fyrstu árum, þegar
hugmyndir manna í ótal efnum voru enn í óskaptiaði,
en loft íult af þrumum og eldingum og alls konar um-
brotum.