Heimilisvinurinn - 01.01.1906, Síða 9

HEIMILISVINTRINN
9
mitt", sagði hún. „Jeg sje það líka á svip þín-
um, að þú hefur íhugað það, þú ert svo alvar-
leg. Þú hefur sjálfsagt hugsað um, h v a ð þú átt
að gjöra í dag“.
Hvað jeg fyrirvarð mig! Jeg hafði ekki hugs-
að um neitt, nema græna kirtilinn.
„Þú átt að játa hinni góðu játningu í dag“,
sagði prestskonan. „Þú átt að játa trú þína á
frelsarann Jesúm og heita honum lífi þínu og hjarta.
Þú ert veikburða barn, sem þekkir ekki lífið,
þekkir ekki hættur þess og freistingar, en hann
er sá, sem styður og leiðir. Hann á að vera
konungur hjarta þíns, konungur lífs þíns. — Hon-
um skulu því heitin greiðast".
Jeg kraup niður fyrir altari drottins og hjet
honum, konungi konunganna og drottni drottn-
anna, tryggð minni og hollustu, játaði trú mína á
hann í heyranda hljóði, afneitaði hinu illa með
öllu og hjet að lifa og deyja í þessari trú. Ein
hugsun gagntók mig, hún kom mjer til að titra
fyrir augliti guðs rníns: Jeg er svo veik — jeg
get þetta ekki. Jeg, sem fyrir lítilli stundu hafði
hugann fullan af þessa heims hjegóma!
Jeg hafði grátið, en ekki yfir sjálfri mjer,
heldur yfir fötunum mínum. Jeg hafði verið full
uf óanægju og möglað yfir öllu. Hvernig gat jeg
komið fyrir andlit hins alskygna og gefið slíkt
heit? Jeg hefði viljað skríða í felur, en hvert gat