Heimilisvinurinn - 01.01.1906, Qupperneq 23

HEIMILISVINURINN
«3
á honum Gvendi var stór, enda fór margt út um
hann.
Presturinn svaraði ofur-rólega: »Það borgaði
sig illa fyrir Esaú að selja frumburðarrétt sinn fyrir
mat, og það er ekki gæfuvegur fyrir unglinga eða
aðra að ætla að koma sjer áfram með hræsni«.
Þegar búið var að spyrja okkur, kallaði prest-
urinn á Gvend inn til sín, og dvaldist þeim svo
lengi, að við vorum koinin suður fyrir Múla, þegar
Gvendur náði okkur.
»Hvað sagði hann við þig?" spurðum við.
»Það varðar ykkur ekkert um«, svaraði hann,
»en jeg held_það sje satt, sem hann pabbi segir
stundum: Það væri engin írágangssök að borga
þessum prestum, ef presturinn okkar væri sá
lakasti«.------
Meira höfðum við ekki upp úr Gvendi í það
skipti, hann var svo óvenjulega þegjandalegur þann
spöl, sem við urðum samferða. —
Allt þetta rifjaðist upp fyrir mjer og ýmislegt
fleira frá spurningartímanum. Það hafði verið allra
skemmtilegasti tími, þótt veðrið væri stundum kalt,
°g áin stundum hálf-óíær, sem jeg þurfti yfir.
Þá vildi jeg ekki skipta við greyið hann Jba,
sem fór til okkar í fyrra, hugsaðijeg. Hann hafði
ekki verið spurður nema þrisvar sinnum áður en
hann fermdist. — Og uppfræðslan hafði ekki verið
betri en það, að ein fermingarsystir hans hafði sagt
daginn áður en hún fermdist, — þegar presturinn