Heimilisvinurinn - 01.01.1906, Page 27

HEIMILISVINURINN
27
tilgangur minn og margra annara til kirkjunnar að
reyna gæðingana á góða veginum. — Jeg hugs-
aði samt lítið um það í þetta sinn. — —
Við . gengum í hóp fermingarbörnin að kirkj-
unni. Meðhjálparitin beið eptir okkur fyrir innan
Wrkjudyrnar til að vísa okkur til sætis. — —
Skyldi jeg þá ekki verða efstur?« hugsaði jeg.
Jú. »Komdu hjerria, frændi góður«, sagði hann
við mig. Jeg varð bæði feginn og feiminn, því
að nú varð jeg að ganga á undan, standa fyrstur
UPP °g svara fyrstur spurningunum, sem jeg bæði
kveið fyrir og hlakkaði til. — — —
Mjer þótti vænt um prestinn, sem von var,
ems og hann var við mig, en þó hafði mjer aldrei
þótt vænna um hann en á meðan á fermingunni
stóð. Hann talaði svo alvarlega og hlýlega til
°kkar, og mjer fannst eins og hann væri sjerstak-
*ega að meina mig. með ýmsu af því, sem hann
sagði. — Þá grjet jeg, grjet eins og hjartað ætl-
aði að sprengja brjóstið. — Jeg bað heitar en
ttokkru sinnu sinni fyr, bað um fyrirgefningu á
aUri ljettúð minni og eigingirni, bað um krapta
bl þess að geta verið drottni trúr, og fyrirvarð
^ig fyrir að jeg skyldi jafuvel í sjálfri kirkjunni
kafa verið að hugsa um, hver jeg yrði í röðinni.
„Jeg þykist standa á grænni grund,
en guð veit, hvar jeg stend."
Drottinn, jeg er veikur eins og stráið, skýl
nijer, þegar hvessir. Jeg er svo tilfinninganæmur,