Heimilisvinurinn - 01.01.1906, Page 35

HEIMILISVINURINN
35
inn sjeð hann. Hann steig af baki, batt hestinn
við trje, laumaðist svo að glugganum og gat nú
heyrt hvert orð, er inni var talað.
Umræðuefnið var gamalt, en fyrnist þó aldrei:
glötunar ástand vort og náð drottins fyrir blóð
Jesú Krists. Georg talaði með anda og krapti.
Stríð það, er hann hafði háð, varð orsök þess, að
kraptur guðs fjekk enn meira vald yfir honum.
Hann hugsaði enn, að þetta yrði að líkindum í
síðasta sinnið, er hann fengi tækifæri til að vitna
um frelsara sinn fyrir þessu fólki, og sú hugsun
lagði hita og innileik í orð hans. Ræða hans var
alvarleg, bæn hans brennandi fyrir hinum trúuðu,
að þeir mættu standa stöðugir í kærleika og trú.
Það var sunginn sálmur. Guðsþjónustunni var
lokið. En hinn aldraði faðir stóð eins og ríg-
negldur í sömu sporunum fyrir neðan gluggann.
Þegar dyrunum var lokið upp, rankaði hann
fyrst við sjer. Hann hljóp að hesti sínum, þaut
á bak og hleypti í sprettinum heim. Hann gleymdi
að heimsækja vin sinn.
Litlu síðar kom Georg heim. Hann var
þreyttur og hryggur. Hann hafði ekki munað
eptir því, hvernig hagir sjálfs hans voru, á með-
an hann var að prjedika, en nú stóð það allt
ljóst og greinilega fyrir augum hans. Hingað til
hafði hann fengið allt, sem hann þurfti sjer til
lífsviðurhalds, hjá föður sínum; en nú átti hann að
fara að afla sjer brauðs síns sjálfur.