Heimilisblaðið - 01.09.1974, Qupperneq 9

Gott og val, ég get þá reynt annarsstaðar,
ef þú vilt það heldur . .
nhins og hvar?“
» I il dæmis hjá föður llositu Carini. Hún
úefur hvað eftir annað sagt, að ég gæti snúið
mer td hans, ef ég þvrfti þess með.“
»Gjörðu svo vel,“ svaraði þá Marie-Odile í
örvæntingarfullri ákvörðun, „hér hefurðu þá
psninga sem þú þarfnast."
‘ún hiks undirritaði hún algjört eignatap sitt
með einu pennastriki. Hverju máli skipti það,
h' cirt hún gat lifað einni vikunni lengur eða
s.ceinnr? En hann, — hann var ungur, léttúð-
ngur og hafði ekkert vit á gildi fjármuna, —
hugsaði þeim mun rneira um sumt annað.
híýjasti 6-cýlindra bíllinn hans var ekki nógu
"oður fyrir hann lengur. Hann langaði til að
f;í híl samkvæmt nvjustu tízku, hraðskreiðari,
fíuui . . . 0g að sjálfsögðu dýrari.
befta er sjálfri mér að kenna, hugsaði Marie-
Odile betur, um leið og dymar lokuðust að
haki hans. Ég hef evðilagt Iiann . . .
h'ftir sat þessi vesalings kona og reyndi að
halda aftur af tárunum, þeim tárum sem hún
v,ss' að myndu evðileggja útlit hennar þetta
Slðasta kvöld sem hún gæti verið í samfélagi
v'ð hann. liann, sem var henni eitt og allt.
fiama kvöldið. er þau sátu að snæðingi í
veitingahúsinu við Champs-Elvsée, tjáði Daníel
henni, að hann væri þegar búinn að kaupa
nýjan bíl og undirritun kaupsamningsins þyrfti
að eiga sér stað daginn eftir.
Elljómsveitin lék seiðandi tangó, og Daníel
reis á fætur til að dansa við hana. Hún lokaði
augunum til að hindra tárin í því að streyma
niður kinnarnar. Hún vissi, að allt var glatað.
Þetta var gálgafresturinn, síðasta kvöldið — síð-
asti dansinn. Henni var Ijóst, að ávísunin sem
hún hafði aflient Daníel áður en þau fóru út
á gólfið, og hann hafði sett í veskið sitt, —
hún var innistæðulaus. Viðskipti hennar og
bankans voru úr sögumfi. Með síðustu pen-
ingunum hafði hún borgað matinn, áður en
þau óku heim í glæsilegu íbúðina í Auteuil.
Hinzti langi kossinn . . . og hún dró sig í
hlé til herbergja sinna. Hægt . . . mjög hægt
opnaði hún glösin mörgu, sem hún hafði safn-
að saman, steypti úr þeim í lófa sér . . . hikaði
\áð andartak . . . og glevpti svo skammtana
eins og þeir lögðu sig . . . Hún var svo þrevtt
. . . svo innilega þrevtt . . . Andlit hcnnar var
hvítt eins og marmari . . . Svo leggst hún til
hvíldar . . Síðasta hugsun hennar er um
hann . . . þann sem hún elskar . . . þangað til
hún hnigur inn í svéfninn. nreð bros á vör,
þann svefn sem hún mun aldrei vakna upp af.
Þarna eru tveir sumarkjólar
úr sama efni. Annar með fell-
ingum að neðan, enhinn stuttur
með belti og smá kraga.
Jean-Jaques Servan-Schriber
varð að víkja úr frönsku stjórn-
inni eftir nokkurra daga setu, af
því að hann andmælti kjarn-
orkutilrunum frönsku stjórnar-
innar á Kyrrahafi.
H E I M
ÍLISBLAÐIÐ
r33