Heimilisblaðið - 01.09.1974, Síða 40

hann friðarhöfðinginn mikli, velgerðarmaður
og bjargvættur þjóðanna.
Fyrr á öldurn var það fastur siður hjá Róm-
verjurn að fagna liverri nýrri öld með viðhöfn
mikilli eða svonefndum nýjum heimsmánuði
og hátíðahöldum, — en rneðan borgarastríðin
geisuðu liöfðu þessi hátíðahöld fallið niður,
en þegar friðartímar Ágústínusar voru runnir
upp, var ákveðið að bæta fvrir það, sem van-
rækt hafði verið, o'g árið 17 f. Kr. var haldin
mikil fagnaðar- og þakkarhátíð víðs vegar um
Rómaveldi. Friðarhugsunin í sambandi við
við þessi hátíðahöld er greinilega túlkuð í kvæði
eftir Horatius, sem orkt var við þetta tækifæri.
Þar segir meðal annars á þessa leið:
„Trúmennska og friður, heiður og sónú,
smánartilfinningin, sem rnenn höfðu gleynat,
og vanrækt dyggðin, voga nú þegar að snúa
við til að vera hjá oss á ný, og auðsgyðjan kem-
ur til vor með allsnægtakornið sitt barmafullt“-
Um þessar mundír, þegar Ágústus færði
mönnunum hinn þráða og kærkomna frið,
fæddist Jesús Kristur. Þess var því að vænta,
að friðarhugurinn, sem gagntók mennina, a
þessurn tímamótum söguunar, varpaði sínu
fagra ljósi vfir frásögnina um fæðingu hans.
Þess vegna sungu englarnir: „Dýrð sé guði 1
upphæðum og friður á jörðu. . .“
Það er annríki hjá húsmæðr-
unum fyrir jólin.
Jólasveinn Seattlesborgar í
Bandaríkjunum er að festa
jólatré í sjónvarpsturn borg-
arinnar.
Hvað skyldum við fá í jóla-
gjöí.
164
HElMILISBLAÐlP