Heimilisblaðið - 01.09.1974, Side 46

Lengi hafa Kalli og Palli saknað þess að hafa
ekki bekk uppi á útsýnishólnum. Nú taka þeir til
höndum og Kalli hamrar saman bekknum, en Palli
málar hann eldrauðan, því það er uppáhldslitur
hans. Kalli bannar hinum dýrunum að nota bekk-
inn, því þeir ætli að hafa hann út af fyrir sig. Þegar
þeim finnst vera kominn tími til setjast þeir a
bekkinn til að njóta útsýnisins. En þegar þeir erú
búnir að fá nóg af útsýninu og ætla að halda hein1
kemur í ljós að málningin hefur ekki verið alveg
þornuð þegar þeir settust, og verða þeir nú a^
ganga heim á nærbuxunum einum.
Kalli og Palli eru afar söngelskir. Þeim finnst
mest gaman að syngja tvíraddað og helzt úti í
náttúrunni, þar sem hin dýrin geta notið þess að
hlusta á þá. Þeir viðurkenna þó, að smáfuglarnir
syngi betur en þeir, en páfagaukurinn — almáttug-
ur, hljóðin í honum eru hræðileg. En öndin segist
syngja betur en páfagaukurinn og hoppar upp á
stein og upphefur raust sína. Þetta finnst PaHa
og Kalla svo spaugilegt að þeir skellihlæja,
öndin kippir sér ekkert upp við það. Júmbó segis
geta það sem ekkert þeirra geti leikið eftir sér oS
dýrin verða að viðurkenna sigur hans, þvi hana
getur nefnilega sungið um leið og hann blæs lagi°
með rananum.