Jólabókin - 24.12.1914, Page 11

11
sem sál hans væri í svartnættismyrkri. Þá
fór hinn sjúki, ungi maður heim til for-
eldranna, hann fór'heim rjett fyrir jólin.
Sibbern, er síðar varð nafnfrægur heim-
spekingur, fylgdi honum heim.
En þegar Grundtvig kom heim, þá fann
hann þann frið, sem hann þráði. Aldrei
gleymdi hann þeirri jólahátíð. Kirkjuklukk-
urnar töluðu til hans með englarödd. Jóla-
barnið stóð við hlið hans. Þá veitti kirkju-
gangan honum hina sönnu gleði. Jólin
voru komin, jólin, sem höfðu verið dauð,
voru nú lifandi, jólin, sem liöfðu verið
týnd, voru nú fundin. Þá orti hann hinn
fagra jólasálm: »ó, hve dýrðleg er að sjá
alstirnd himins festing blá«. Þá sá hann
með auðmjúkri trú barnið og hina heilögu
móður:
Stjarnan skær þeim lýsti leið;
leiðin pannig varð þeim greið,
unz þeir sveininn fundu fríða;
fátæk móðir vafði’ hinn blíða
helgri í sælu’ að hjarta sjer.
A bernskuheimilinu og i hinni gömlu
kirkju fann hann jólin. Hann styrktist í anda,
eignaðist hinn sanna frið og gekk því ein-
beittur og óhræddur út í baráttuna. Hann