Jólabókin - 24.12.1914, Page 48

48
en snjöll var æfi’, er áttu þeir,
og andlát sigurför.
Til víga ellin var ei gjörð,
en vígfús skyldi æskan hörð.
Og dauði fyrir fósturjörð
sé frjálsra manna kjör.
En ég er allslaus, ungur sveinn,
fæ öðrum matinn hjá;
eg gestur varð, er valnum í
minn vaski faðir lá.
Ei harmatölur hugna mér,
eg hækka daginn hvern, sem fer,
eg hermanns sonur hraustur er,
mig hungur fær ei á.
Eg fer, ef aldur endist til
og æsku minnar vor,
í sult og strið til feigðar fram
með fimmtán árá þor.
í kúlnahríðum þéltum þá
mig þar skal fremstan verða’ að sjá,
er á þeim ferli’ eg freista að ná
í feðra minna spor.
Bjarni Jónsson
frá Vogi.