Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1919, Síða 17

áhrifa og krafta við undirbúningsstarf það, sem vér trúum,
að oss hafi verið falið af æðri forsjón. Sjálfsagt hefur hann
sjálfur borið sömu von i brjósti, fram undir hið síðasta.
Eins og vér öll, þráði hann að sjá von vora rætast, hann
þráði að fá að verða i fylgd meistarans þegar hann kæmi
aftur til jarðarinnar og gengi um hér mitt á meðal vor
mannanna. Þessa þrá sína og von hefur hann í einu sinna
fegurstu kvæða orðað þannig:
Ó, aö oss veittist hann velkominn bjóða,
verða með honum í dýrðlegri för,
færa’ honum reykelsi lofsöngva’ og ljóða,
lifsgátu vorrar fá ráðning og svör.
Þessi von uppfyltist ekki með þeim hætti, sem vér höfðum
hugsað oss, en þó getur verið, að hann standi engu fjær
þessu takmarki óska sinna nú en áður, við það, að flytjast
af þessu tilverustigi yfir á hið næsta. Ekki efasl eg um, að
hægt sé að fá að starfa í þjónustu meistarans á margvís-
legan hátt, einnig á því stigi, og ég veit að vinur vor muni
velja sér það hlutskifti. Mér dettur í hug dæmisaga, sem ég
las einu sinni, og er um þetta efni:
Meistarinn var kominn til jarðarinnar. Ungir og gamlir
þyrptust um hann, hlýddu á kenningar hans og buðu hon-
um þjónustu sina. Á meðal þeirra var maður, sem var svo
hrumur af elli, að hann gat ekki gengið hjálparlaust. Hann
mælti svo:
t
»Meistari! 1 mörg ár hef ég biðið þín. Ég vildi ekki
deyja fyr en ég hefði séð auglil þitt. Nú hef ég séð þig og
er sæll, en nú er ég svo gamall, að ég get ekki lengur starf-
að fyrir þig og þitt málefni. Tveir vinir mínir biðu þín ásamt
mér. þeir þráðu að sjá þig, en dauðinn kom og kallaði þá
burtu. Hversu sæll er ég, að ég lifði það að sjá þig.«
15