Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1919, Blaðsíða 18

En meistarinn kallaði á 12 vetra gamlan dreng, sem var
einn af lærisveinum hans, og hann mælti við gamla manninn:
»Hér sér þú annan vin þinn, sem dó. Hann hafði helgað
mér líf sitt og krafta, til þess að heimurinn mætti verða
aðnjótandi blessunar af návist minni. Nú hefur hann fengið
nýjan og sterkan líkama, svo hann getur haldið áfram starf-
inu i þjónustu minni hér á jörðunni.«
Þá stóð skyndilega mitt á meðal þeirra miðaldra maður,
sem hafði ekki verið þar áður, og meistarinn mælti við hann:
»Hver ert þú og hvaðan komst þú?«
Ókunni maðurinn svaraði:
»Drottinn minn og vinur, ég var hinn vinurinn gamla
mannsins. Dauðinn kallaði mig burtu. En ég ákvað að flytja
hinum framliðnu boðskapinn um komu þína, alt þar til þú
birtist okkur á landi Ijóssins. Á meðal þeirra hef ég starfað
fyrir þig í öll þessi ár. Eg og ótal margir aðrir á því
tilverustigi, sem ég er á, höfum notið blessunarinnar af
návist þinni. Þeir eru nú með mér hér, og þó þeir bræður
okkar, sem íklæddir eru jarðneskum likama, sjái þá ekki, þá
sér þú þá. Við höfum biðið þín og erum nú reiðubúnir að
gera vilja þinn, hvort heldur er á landi lifenda eða framlið-
inna manna.«
Hinn látni bróðir vor elskaði meistarann og vildi starfa
fyrir hann. En nú síðast var líkami hans orðinn veiklaður,
og lítt nothæft starffæri anda hans. Er það þá ekki í raun
og veru gleðiefni, að hann fékk svo fljótt að afklæðast hon-
um? Ef til vill heldur hann áfram að dveljast á meðal vor
og hafa áhrif á oss með anda sinum, þó hann sé hulinn
jarðneskum augum vorum. Eða ef til vill þarf meistarinn
hans með til annara starfa annarstaðar, og því skyldum við
þá kvarta, þó hann fylgdi þeirri köllun. Þetta vitum við
16