Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1919, Blaðsíða 24

vitundarlíf er vort insta eðli, ljós það, sem persónuleiki vor
eða hinn ytri maður er að eins ófullkomið endurskin af.
Og að lokum á það fyrir öllum sálum að liggja að verða
hinnar miklu dýrðar aðnjótandi, sem þeim var fyrir-
húin þegar í upphafi. Og þá verður tilveran skipuð sonum
guðs, sem hafa náð þvi að verða fullkomnir eins og faðir
þeirra á himnum er fullkominn.
í upphafi flæddi fyrsta lífsaldan út frá guði. Andinn sveil'
yfir vötnunum, kveikti lif og gerði efnið í hinum auða og
tóma geimi Iífi þrungið.
t*ar næst tlæddi önnur lífsaldan. Hún er hið eilifa og
guðdómlega sonareðli, hið eilífa orðið, er mótar öll lífsgerfin,
hæði þau, er vjer sjáum og liin, sem hulin eru alveg sjón-
um vorum.
Þetta guðdómlega sonareðli kemur af himnum ofan,
íklæðist efninu, sem andinn hefur þegar lífgað og það á
fyrir því að liggja að verða hold, verða að manni.
Og vér lifum í því, það hefur sjálft kjörið oss, áður en
veröldin var grundvölluð, hefur kjörið oss til þess að verða
limir, gæddir fullri meðvitund á likama sínum, hins guð-
dómlega manns.
Og hinn guðdómlegi maður »sefur i steinarikinu, dreymir
í jurtarikinu, vaknar í dýrarikinu og kemst til sjálfsmeðvit-
undar í manninum.«
Þvi þegar framrás vitundarlífsins er komið svo langt
áleiðis, hefur þriðja lífsaldan ílætt á móti því. Og hún hefur
ilætt út frá guði föður, föður Ijóssins og föður þess anda,
sem býr hið innrá með oss. Þá hefur lífsanda verið blásið
inn í hina dýrslegu sál, svo að hún er orðin lifandi sál, sem
hinn guðdómlegi andi býr í og fær að lokum komist
að raun um, að hún og sjálfur guðdómurinn er eitt.
22