Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1919, Síða 31

þetta. Því það liggur í augum uppi, að hin andlegu hnoss
fást ekki, nema því að eins, að eftir þeim sé leitað. Fyrsta
skilyrðið er það, að menn þrái þau af heilum og óskiftum
hug. Það er óhugsandi, að menn fái höndlað sannleikann
fyrirhafnarlaust. Er hugsanlegt, að menn geli keypt hann
eins og menn kaupa eitthvert sérstakt guðfræðisrit? Og er
það sennilegt, að menn geti fengið hann sem eins konar
»hlunnindi«, sökum þess, að þeir játa einhver sérstök trúar-
ákvæði? Nei, slíkt er með öllu óhugsandi. Og er það senni-
legt, að sumir menn fæðist fyrir tilstilli skaparans, þar sem
sannleikurinn er skýlaust kendur, en aðrir séu látnir fæðast
í »heiðindómi og villu«? Síður en svo. Enginn maður getur
öðlast hið æðsta hnoss, sannleikann eða guðlega opinberun,
nema þvi að eins, að hann hafi sjálfur leitað hennar. Og
allir þeir menn, sem hafa beðið, leitað og knúið á og snúið
jafnframt bakinu við öllu öðru, hafa fundið sannleikann,
því fyrir þeim einum verður lokið upp.
Það sannast á þessu eins og svo mörgu öðru, að hyer sá
maður, sem hefur eyru til að heyra með, hann mun heyra,
en hinir, sem hafa ekki opin eyrun til þess að heyra og
skilja, þegar rætt er um andlega hluti, þeir heyra ekki, en
verða þá að láta sér nægja það að játa einhver sérstök trú-
arákvæði og taka líkur, í stað sannreyndra hluta. En ból er
í máli, að slíkir menn koma einnig, þó seinna verði, og
slást í för þeirra manna, sem leita sannleikans.
Þetta er sú huggun, sem þeir menn hafa á boðstólum,
er hafa sjálfir lifað andlegu lífi og vita hvern veg því er
farið. Og vér höfum sjálfir sannfærst um það með svo
áþreifanlegum hætti, að oss finst sem vér höfum lifað
áður í andlegu hálfrökkri í samanburði við hið andlega Ijós,
er skín nú á móti oss.
29