Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1919, Qupperneq 48

dag trúarleiðtogans ýmsa annmarka í för með sér. Það var
því miklu betra fyrir fylgismenn Krists að reyna að koma
sér saman um einhvern einn dag, sem mönnum bæri að
halda heilagan til minningar um fæðingu hans. Og þetta
varð árið 337 e. Iír. Þá fékk páfinn Júlíus I. því til vegar
komið, að kristnir menn skyldu skoða 25. des. sem fæðing-
ardag frelsarans. Hinn heilagi lurkjufaðir Krysostom getur
um þetta og sýnir jafnframt fram á, hver aðalástæðan hefur
verið til þess að kristnir menn völdu einmitt þessa æva-
fornu trúarhátíð til minningar um fæðingu Krists. Hann
segir svo meðal annars: »Það var líka loksins afráðið í
Rómaborg, að fæðingardagur Krists skyldi vera þennan dag
(þ. e. 25. des.), svo að kristnir menn gætu haft hina helgu
siði sína óáreittir um hönd, á meðan heiðnir menn voru
önnum kafnir við sín hátíðarhöld«f þ. e. sólhvarfshátíðina,
Brumalia, sem var haldin guðinum Bakkusi til vegsemdar.
Það er ekki óliklegt, að öll jólagleði hafi verið með
nokkuð öðrum hlæ í fornkristninni en hún er nú alment
orðin. Það eitt má telja nokkurn veginn víst, að jólin hafi
þá ekki verið önnur eins ærslahátíð. Þá mun trúargleðin
hafa verið sýnu .meiri en nú og nautnagleðin minni, og
meiri kyrð yfir hinni fornu hátið, sem var orðin aðaltrúar-
hátíð kristinna manna.
Nú á hnignunarlímum kristinnar trúar, er sem helgi-
blærinn hverfi smáll og smátt af jólunum og »Bacchanalíu«-
hragurinn færist á þau. Mörgum hugsandi manni hlýtur að
þykja hag trúarinnar komið í óefni, þegar hún getur ekki
einu sinni varið sina eigin aðalhátíð fyrir áhrifum og yfir-
ráðum nautnafýknar og svalls. En slíkt hefur átt sér stað
áður. Pað má til dæmis gera ráð fyrir þvi, að mörgum ein-
46