Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1919, Síða 78

vor, áður langt um líður, alveg eins og hann kom fram í
Gyðingalandi forðum daga.
En ég geri ráð fyrir, að þér munuð spyrja: »Hvernig geta
menn nú vitað, að koma Krists er í nánd?« Vér getum
vitað það, sökum þess, að Kristur er lifandi vera. Og hann
á sér spámenn nú á timum, alveg eins og í fyrndinni —
menn, sem vita hver er vilji hans og kosta jafnan kapps um
að feta í fótspor hans. Og það eru þeir, sem boða nú komu
hans, alveg eins og fornaldarspámennirnir gerðu, þegar
koma hans var þá i nánd, því að þeir vita, að hann hefur
kunngert, að hann ætlar að koma til vor enn þá einu sinni.
Þér munið hvernig hann kom seinast. Og þér vitið, að tölu-
verður ruglingur er á frásögunum um komu hans. Þvi
þegar klerkar vorir og kennimenn tala um trúarleiðlogann
Krist, þá gera þeir engan greinarmun á honum og meistar-
anum Jesúm. En það var trúarleiðloginn Kristur, sem tók
sér bólfestu í likama Jesú og talaði fyrir munn honum. Ég
geri ráð fyrir, að yður sé þetta kunnugt, en þetta er samt sá
hlutur, sem margar þúsundir manna, er tigna Krist og til-
biðja, hafa aldrei heyrt. Þeim hefur þvi ekki skilist, að
trúarleiðloginn eyðir aldrei tímanum til ónýtis og að hann
sjálfur er alt af að starfa í þjónustu mannkynsins. Og hann
vakir yfir guðstrúnni í heiminum — ekki að eins einni sér-
stakri trú, heldur öllum trúarbrögðum veraldarinnar. Hann
getur því ekki Iátið tímann ganga í það að lifa árum saman
i óþroskuðum barnslíkama, á meðan hann er að vaxa upp.
Hann fengi, eins og gefur að skilja, harla litlu til leiðar
komið, á meðan hann er að eins barn að aldri, jafnvel þótl
hugmyndin um hann sem barn sé einkar skáldleg og fögur.
Þess vegna lætur hann heldur einn af lærisveinum sinum
fæðast í þeim líkama, sem hann ætlar sér að nota. Og
76