Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1919, Síða 164

158
Ritsjá.
IIÐUNN
Fiskiskýrslur og hlunninda árið 1916. (Hagsk. 18).
Drjúgur vitaðsgjafi reynist sjórinn oss löngum og þó
sjaldan drýgri en 1916, en það var einstakt fiskiár. Pá
fengum við fisk á land fyrir samtals 14 milj. 528 þús. kr.,
lifur fyrir 1 milj. 335 þús., síld fyrir 4 milj. 528 þús. kr.,
og hrognkelsaveiðin nam 643 þús. Alls drógu innlendir
menn úr sjónum þ. á. fyrir 21 milj. 315 þús. kr. og er það
vel að verið af ekki lleiri en 8850 mönnum. Pó rnælist
þessi stétt ekki til meira úr landssjóðnum en rúmra 30
þús. kr. til sinna þarfa. Ætli mætti ekki mælast til meira
til þess að verja landhelgina, eins dýrmæt og hún er oss?
Pví auk þess sem ísl. hafa dregið, hafa þessir fáu útl., sem
lögðu fisk sinn hér á land, aflað fyrir um 14 milj. króna.
Búnaðarskýrslur árið 1917. (Hagskýrslur 19).
Eftir því sem lesa má úr skýrslu þessari, virðist búnað-
inum að vera að smá-hnigna: búpening heldur að fækka,
jarðabætur að minka, bæði túnasléttur og túngræðslur og
girðingar, kartöilurækt þó mun meiri þetta árið, alt að
helmingi meiri en áður, en framleiðslan öll í slöku meðal-
lagi. Má marka það mest á því, sem útilutt hefir verið.
Útfluttar landafurðir námu að meðaltali árin 1911—15 —
5 milj. króna, 1915 — 8 milj. kr., en 1916: kjöt og feiti 2*/«
milj., ull 1 milj., skinn og húðir 800 þús., eða samtals 4
milj. og 300 þús. kr. Og þó mælist Búnaðarfél. að sögn nú
til hvorki meira né minna úr landssjóðnum en 250 þús.
kr. á ári, þrátt fyrir það afarverð, sem orðið er á öllum
landvörum. Er ekki eitthvað bogið við landbúnaðinn okkar?
Chrisliart Gierlöff: Um byggingarfélög með sam-
vinnusniði, Útg.: I'ulltrúaráð verklýðsfélaganna. Verð 25
aur. Rvik 1919.
»lðunn« hefði birt stóra kafla úr þessu smáriti, hefði
hún haft rúm til þess. Pað er byggingarmálið, þetta vand-
ræðamál, sem nú er orðið í Rvík og öðrum kaupstööum
landsins, sem hér er um að ræða og sýnt fram á, hversu
erl. verkamenn, þar sem bezt eru samtökin og mest fyrir-
hyggjan, hafa brotist fram úr þeim vandræðum. Ánægju-
legt er t. d. að lesa um enska verkamannahverfið i Ealing.
Verkalýðurinn þar virðist vera búinn að fá afullan skiln-