Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1925, Qupperneq 22

IÐUNN
Anatole France.
1844 — 1924.
Meðan UirkjukluUkurnar í París hringja yfir moldum
Anatole France, eins af frægustu rithöfundum Frakka,
og samúðarskeyti berast stjórn og þingi frönsku þjóðar-
innar frá öllum löndum hins mentaða heims — nema
íslandi, vildi eg mega segja löndum mínum lítið eitt af
því, sem fréttin um andlát hans hefir hvarflað upp í
huga mínum.
Það er rúmur aldarfjórðungur síðan eg las fyrstu
bókina eftir Anatole France „Le crime de Sylvestre
Bortnard“, sem með réttu er álitin meistaraverk og ein af
hans bestu bókum. Titillinn, sem á íslensku mundi hljóða:
ölæpur Syluestre Bonnard's, gæti gefið tilefni til mis-
skilnings, að hér væri að ræða um „reyfara“ af sama
tagi og bækur Conan Doyle’s. En milli þessara tveggja
höfunda er svo mikið djúp staðfest, að eg á engin orð
til að byggja brú þar á milli.
Nei, Sylvestre Bonnard á ekkert skylt við þá kump-
ána, sem Sherlock Holmes eltir á röndum. Hann veit
ef til vill ekki, að glæpsamleg æfintýri gerist í rauninni
á næstu grösum við hann, því hann hefir byrgt sig inni
í kastala lærðra bóka, þekkir eflaust Ilionsborg eins
vel og Parísarborg, ef ekki betur.
Hann er saklaus og blíður eins og oft vill verða unr
róskna, lærða menn; hann er mjög andríkur, en lítur
dálítið gletnislega á lífið eins og heimspekingum er títt.
Hann er ógiftur, ekki alveg laus við að vera sérvitur,