Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1925, Side 31

IÐUNN
Anatole France.
109
Efnið er í fáum orðum þetta: í Korintuborg býr vín-
yrþjumaður, Hermas að nafni, kona hans, Kallista, og
dóttir hans,' Daphne, hafa báðar tekið kristna trú, en
hann heldur heiðnum sið. Unnusti Daphne, Hippias, er
einnig heiðinn, því það voru oftast konurnar, sem fyrst
snerust að hinni nýju trú.
Kallista er veik og óttast að deyja, ekki sjálfrar sín vegna
heldur vegna heimilisins, safnaðarins og hinna fátæku,
■sem hún hjálpar. Henni hugkvæmist því, að heita á
góðan guð, að gefa honum dóttur sína, það er að segja,
hún lofar að Daphne skuli afneita þessa heims unaði
og ástum, en helga guði líf sitt. Daphne verður að láta
undan óskum hinnar dauðveiku móður, en hún er hrygg
í huga, því hún elskar Hippias og þegar hann kemur
stenst hún ekki ást hans og lofar að flýja með honum,
eða öllu heldur, þau ásetja sér að grátbæna Kallistu að
mega eigast.
En Kallista, sem hefir fengið heilsuna aftur, kemur þar
að þeim og rekur burt unnustann með formælingum.
Daphne er óhuggandi, hún tekur inn eitur og flýtir
sér út að gröfum forfeðranna, þar sem hún veit, að
Hippias bíður hennar. Hún deyr í faðmi hans áður en
hinn kristni biskup getur leyst hana frá Ioforðinu, en
það ætlaði hann að gera.
Baráttunni milli heiðni og kristni hefir oft verið lýst í
skáldritum, en varla hefir neinum tekist betur en A.
France, að lýsa hinni barnslegu ró heiðinna Grikkja,
sem elskuðu lífið og hina fögru náttúru og kunnu að
lifa í samiræmi við hana; og hins vegar sálarórósemi
þeirra, sem vilja lifa andlegu lífi eftir kenningu Krists
og hugsa því meira um hið dularfulla óþekta líf, sem
■bíður þeirra í öðrum heimi.
En Anatole France sneri brátt að kveðskapnum bak-