Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1925, Síða 38

116
Sigurður Nordal:
IÐUNN
að segja: »Eitt ber í kopp, tvö ber í kopp, þrjú ber í
kopp« o. s. frv. upp að fimtíu ber í kopp« í einni lotu.
Nærri má geta, að enginn verður meistari í slíku í
fyrsta sinn, en æfingin getur áorkað miklu. Og meðan
börnin hafa verið að æfa sig í þessari lítilfjörlegu list,
hafa þau í raun og veru verið að gera líkama og sál
hraustari og hæfari til starfs.
Einkennilegt er það, að lotuþrautirnar eru oft um leið
fimleikaæfingar fyrir talfærin. Frægur þýzkur málfræð-
ingur, Gabelentz, ræður ungum málfræðinemum að
temja sér tungufimi með því að segja eins hratt og
þeir geta ýmsar torveldar þulur, t. d.: »Wenn der Pott-
buser Posthutscher mit dem Pottbuser Postwagen nach
Kuttbus fahrt, fáhrt der Kuttbuser Posthutscher mit
dem Kuttbuser Postwagen nach Pottbus*. En þessi
romsa jafnast alls ekki á við sumar þær íslenzku, t. d.
þessa, sem ótt varð að bera fram, ef segja átti hana
7 sinnum í lotunni:
Stebbi stóð á ströndu
og var að troða strý,
strý var eklii troðið
nema Stebbi træði strý,
þrítreður Stebbi strý.
Enn má minna á þrautir eins og þessa:
Nefndu svo spaks manns spjarir,
að ekki komi saman á þjer varir.
Slíkar æfingar hafa stuðlað að því að gera börn skýr-
mælt, verið eitt af því, sem varðveitti tunguna og fagran
framburð og setti með því aðalsbrag á alþýðu vora.
I sumum rituni um tamningu mannlegra hæfileika hef
eg séð augnaæfingum skipað næst andardráttaræfingum.
Víst er um það, að mikið mein getur verið manni að
vera óupplitsdjarfur,, með flóttalegt augnaráð og sídrep-
andi titlinga. Mest af þessu er ávani tómur, og má vinna