Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1925, Síða 41

IÐUNN Islenzk y°9a- 119
flestalt verður, sem alúð er lögð við, og hin ósjálfráða
einbeiting tekur við.
Einkennilegur leikur til þess að æfa þolinmæði sína
og vald yfir sjálfum sér, er »Alur í vegg«. Eg skal geta
þess, að eg þekki hann ekki frá æsku minni, heldur
segi frá honum eftir Skemtunum Olafs Davíðssonar.
Tveir eigast við. Annar byrjar og segir:
Alur í vegg,
úti er hregg.
Hefurðu heyrt það fyrri?
Hinn endurtekur: »Hefurðu heyrt það fyrri«; sá sem
byrjaði endurtekur það sama, og á þessari spurningu
klifa þeir á víxl í sífellu, þangað til annar gefst upp og
svarar einhverju öðru. En það gerir hvorugur fyrr en í
síðustu lög, því að alurinn stendur í rassinum á þeim,
sem fyrr bregður út af.
Olafur kallar þennan leik »fáfengilegan« og er það
varla ofmælt. Og samt gæti eg trúað því, að nokkuð
mætti ráða um framtíð tveggja sveina, sem færi að
þreyta hann, af því hvor fyrr gæti sætt sig við að gef-
ast upp.
Annar leikur, sem er framúrskarandi æfing í hug-
kvæmni og gát á sjálfum sér, er Frúin í Hamborg.
Tveir leika. Annar byrjar og spyr: »Hvað gerðirðu við
peningana, sem frúin í Hamborg gaf þér og sagði, að
þú mættir kaupa alt fyrir þá, nema já og nei, ójá og
ónei«. Hinn svarar sem honum lízt, og er ekki sigrað-
ur í leiknum fyrri en hann glæpist á að segja já eða
nei, ójá eða ónei. Sá sem byrjaði reynir í sífellu að
svæfa athygli hans með lævíslegum spurningum, ,svo að
hann gleymi sér. Að þessum leik gat verið hin mesta
skemtun, þegar tveir slyngir leika, og ekkert smáræði,
sem á honum mátti læra.