Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1925, Blaðsíða 45

IÐUNN
Jafnaðarstefnan og
kvenréttindamálið hjá Forngrikkjum.
Flestir munu ætla, að jafnaðarstefnan og kvenréttinda-
málið séu tiltölulega ungar hugsjónir, hafi aðallega
sprottið upp á vorum dögum. Því fer þó fjarri. Hvórt-
tveggja er æfagamalt og margar tilraunir hafa verið
gerðar í þessa átt, en fallið aftur um koll. Eftir er að
vita hversu þær breytingar reynast, sem komið hefir
verið á á vorum dögum og fara í líkar áttir.
Gríska skáldið Aristófanes, sem lifði um 400 f. Hr.
lýsir heilabrotum manna um þessi efni í einu af leikrit-
um sínum: »Kvennaþinginu«. Lýðveldið í Aþenuborg
hafði þá lifað sitt fegursta og allir réðu öllu. Hann lýsir
ástandinu í einu af leikritum sínum á þessa leið:
»Menn velja hér þá verstu menn fyrir leiðtoga, og þá
sjaldan að nýtur maður sýnist verða fyrir vali kemur
það fljótlega í ljós, að hann er bráðónýtur. Svo er ann-
ar kosinn í hans stað og hann reynist enn verri. Borg-
ararnir hrósa borgaraþingunum, ekki af því að þau séu
almenningi að gagni, heldur af því, þeir fá þóknun fyrir
að sækja þau og ræðumennirnir greiða oft atkvæði móti
góðum tillögum af þeirri ástæðu einni, að þær eru ekki
komnar frá þeim sjálfum. Allir hugsa um það eitt: að
skara eld að sinni köku«.
En svo eg víki nú aftur að leikritinu: »Kvennaþingið«
þá hefst það þannig, að á leiksviðinu sést hús borgara
eins í Aþenuborg og út úr því kemur húsmóðirin,